Nabuburaot na ako sa buhay ko dito sa desyerto.
Wala man lang mapuntahan kundi Manar Mall.
Merong ibang choices like, Al Hamra mall & SAfer mall, e ano naman pagkakaiba ng mga malls kundi wala?
Naisipan kung manood nalang muna ng bagong palabas.
Isa lang ang nagustuhan ko, hindi dahil sa mukhang maganda, dahil nandun si Mila, ang zombie slayer ng Resident Evil.
Dalawampung minuto pa bago magsimula ang palabas, pero hindi muna ako pumasok sa loob bagkus, nakipagkwentuhan muna sa isa kong friends dun, si Glaiza.
Parang bading kung makipagkwentuhan ang belat, walang pakialam kahit nakatutok sa amin ang CCTV camera. Malakas ang tawa, maraming kwento.
Maya -maya lang naisipan ko munang pumasok, bumili muna ako ng mais at water.
Hinanap kung iyong isang usher na cute, si Christian, wala raw siya, day off.
Lagi kong minamasdan ng palihim si Xtian kapag nanonood ako ng sine with my kabit.
Pero sa pagkakataon iyon, wala akong kasama, at di ko rin nakita si Xtian.
Ngunit meron pang isang Xtian, siya ang nagbigay ng mais at water.
Kunting tanungan lang, kunting ngitian, ang kunting pangarap lang habang nakamasid ako sa mukha niya.
Matangkad, medyo payat, me malabalahibong pusang bigote at balbas.
Mukhang masarap, naisip ko.
Sana hindi lang ang pagkakataong iyon na masisilayan ko siya.
Sana merong pagkakataong magkakilala pa kami, magkakwentuhan, at makilala namin ang sarili namin ng lubusan.
Naks, nangangarap na naman ako. Pero bakasakali lang nman. Wag lang malaman ni kabit na may bago akong pag-ibig.
Isang pag-ibig na umusbong sa sinihan.
No comments:
Post a Comment