I have always been accused... people tends to believe that it was me, but basically NOT me, who is telling unnecessarily words or a statement that could lead us to war on words, war on chats, war on blogs..
Dahil sa mapanirang bibig ng ibang tao, laging ako ang nasasadlak sa alanganin, dahil narin siguro nakikita nila ang pagkakataong nawawala na sa amin, sa akin, sa kanya, ang tunay na kahalagahan ng isang tao, kaya gumagawa sila ng ilang eksena para siraan ang bawat isa sa amin...
I will stand for what I have done, i have said, and what i believed... that i'd never judge the book by its cover unless i've go through it.
And the real beauty is not what you wear everyday, regardless of skin color... real beauty comes within your heart, and on your mind,
You do not have to measures your beauty according to money and wealth, but measures it according to your deeds...
Thursday, July 30, 2009
Wednesday, July 29, 2009
Teenage Love Idol
Devon Sawa or Devon Edward Sawa in original life, born in September 7, 1978, a Canadian actor and best known for his portrayal as Alex Browning in 2000 supernatural hit film, final Destination.A student who is boarding his plane to France with Flight 180 suddenly got a premonition that the plane will explode. When Alex and a group of students are thrown off from a plane because of his impulsive attitude, to their horror, the plane does in fact explode.
The aftermath of the scene is that those who were able to escape from explosion, they were hunted by Death for cheating the design, one by one, the surviving students are mysteriously killed in a bloodcurdling phenomena.
The only way out to survive from Death, is that, they should save each of their lives of which Clear survive.
Final Destinations sequels are more terrifying than the first one but Devon had been already killed in the first FD film.
I was mesmerized by his cute face when I first saw him in Casper, indeed, he only had a small scene in the movie, when Casper, the friendly ghost turns into human.
I’ve heard him since teenager, I have watched his Marvin’s Room film but I cannot remember a lot more about the plot of the film, but I can refresh those memories by the help of wiki.I really love Leo to the point that I have collected several of his pictures including this and kept on my wallet until I graduated from college.
Some of his movies that I really much like are: Romeo & Juliet, Titanic (4 times I have watched in a big screen in SM), The Man in the Iron Mask, The Beach, Catch Me If you Can, Blood Diamond, and the latest, body of Lies.
His looks that makes him innocent, his teenage body, his charms, I all mesmerized by HIM.
Elijah Wood born on January 11, 1981 is an American actor and critically acclaimed as child actor at the age of 13.
Indeed, I missed watching his movies when he is a kid.
If he was born in 1981 and emerged as the most talented actor in his group at the age of 13, I, Pink Palaka was 17 years at age.
I remembered him as Leo Beiderman in Deep Impact who discovers the comet which will basically collide with earth.
As the story told, thousands of humanity survived including Leo and his girlfriend Sarah.
In Happy Feet, Elijah provided the voice of Mumble, a penguin who can tap dance but not sing. Happy Feet was released on November 17, 2006 and received golden globe award nominations and won an Academy Award and BAFTA Award for Best Animated Features.
He is Frodo Baggins, a keeper of a ring, in Lord of the Ring, trilogy.
Indeed, I missed watching his movies when he is a kid.
If he was born in 1981 and emerged as the most talented actor in his group at the age of 13, I, Pink Palaka was 17 years at age.
I remembered him as Leo Beiderman in Deep Impact who discovers the comet which will basically collide with earth.
As the story told, thousands of humanity survived including Leo and his girlfriend Sarah.
In Happy Feet, Elijah provided the voice of Mumble, a penguin who can tap dance but not sing. Happy Feet was released on November 17, 2006 and received golden globe award nominations and won an Academy Award and BAFTA Award for Best Animated Features.
He is Frodo Baggins, a keeper of a ring, in Lord of the Ring, trilogy.
Party sa Bahay
July 26, 2009, the first ever celebration held in our villa for remembering 2nd year anniversary of life and sex between donna & will, correction for the previous blogs stated as 4 years, as calculated again, its only 2 years of happily ever after.
It is a night that gathers all the glamourous and famous, beauty & beasts, laughter & music.
It is a night with liquor, beer and wines, foods and appetizers.
It's raining men..
It is a night that gathers all the glamourous and famous, beauty & beasts, laughter & music.
It is a night with liquor, beer and wines, foods and appetizers.
It's raining men..
Sunday, July 26, 2009
Orbit
I had just the called the TFC to stop debiting my credit card for monthly renewal as i haven't a connection for almost 4 months now.
I did ask (not once but many times) their installer to come by and install my TFC subscriptions for i have transferred to other location, but alas, 3 months gone...
Its good Ms. Lei was very friendly and accomodating, she'd never attempts me to burst into anger.
She was calm, and so did I.
After office, its actually my day-off that saturDAY, our secretary is currently on leave, I decided to pass by in showtime station to subscribe ORBIT pinoy tv channel. Unfortunately, it's still closed, and tried to call their numbers, a mobile number but no one answered.
My 3 folded blue umbrella did not help me not to sweat and even on my thighs, I can feel the essence of liquid flowing down on my legs. Meaning, it is really hotty and humidity arises every minute.
I landed in Donna's saloon, i was starving, my legs are shaking, i can feel the cold sweat on my forehead, i didnt have my lunch, just a cup of cafelatte & turkey sandwich. Doesn't enough?
I need more carbohydrates everyday, a plateful rice, maybe two. I can't live without it. I can't live with bread only in my stomach.
I'm grateful that one of donna's customer is very generous, he offers a meal of chicken. I thanked him a lot for saving my friendly crawly things in my stomach. I'm alive again.
In between meals, donna and I talked about for the preparations on sunday evening, its a big celebration i may say, for donna and will, as they will be celebrating their 4th year of understanding, love and cares...
In every "happily ever after" story, there should always be a "once upon a time", and for them, their "once upon a time" took 4 years or there would be another 4 years for "happily ever after".
To donna & will, congratulations, the love that binds between both of you would surpass all tragedies, obstacles, pain and heartaches. viva senior & seniora.
ang tunay na nagmamahalan ay hindi nasusukat sa ganda at kinang ng paligid, sa mga bagay na nagbibibigay ng panandaliang kasiyahan, bagkus, nasusukat ito sa tunay na pagsasama, pagkakaunawaan, at pagbibigayan.
ang tunay na pagmamahalan, ay hindi mananakaw, at lalong hindi masisira ng mga mapanghusgang mata, at mapanirang salita mula sa mga taong kulang sa pag-ibig o namamalimos ng pag-ibig.
I did ask (not once but many times) their installer to come by and install my TFC subscriptions for i have transferred to other location, but alas, 3 months gone...
Its good Ms. Lei was very friendly and accomodating, she'd never attempts me to burst into anger.
She was calm, and so did I.
After office, its actually my day-off that saturDAY, our secretary is currently on leave, I decided to pass by in showtime station to subscribe ORBIT pinoy tv channel. Unfortunately, it's still closed, and tried to call their numbers, a mobile number but no one answered.
My 3 folded blue umbrella did not help me not to sweat and even on my thighs, I can feel the essence of liquid flowing down on my legs. Meaning, it is really hotty and humidity arises every minute.
I landed in Donna's saloon, i was starving, my legs are shaking, i can feel the cold sweat on my forehead, i didnt have my lunch, just a cup of cafelatte & turkey sandwich. Doesn't enough?
I need more carbohydrates everyday, a plateful rice, maybe two. I can't live without it. I can't live with bread only in my stomach.
I'm grateful that one of donna's customer is very generous, he offers a meal of chicken. I thanked him a lot for saving my friendly crawly things in my stomach. I'm alive again.
In between meals, donna and I talked about for the preparations on sunday evening, its a big celebration i may say, for donna and will, as they will be celebrating their 4th year of understanding, love and cares...
In every "happily ever after" story, there should always be a "once upon a time", and for them, their "once upon a time" took 4 years or there would be another 4 years for "happily ever after".
To donna & will, congratulations, the love that binds between both of you would surpass all tragedies, obstacles, pain and heartaches. viva senior & seniora.
ang tunay na nagmamahalan ay hindi nasusukat sa ganda at kinang ng paligid, sa mga bagay na nagbibibigay ng panandaliang kasiyahan, bagkus, nasusukat ito sa tunay na pagsasama, pagkakaunawaan, at pagbibigayan.
ang tunay na pagmamahalan, ay hindi mananakaw, at lalong hindi masisira ng mga mapanghusgang mata, at mapanirang salita mula sa mga taong kulang sa pag-ibig o namamalimos ng pag-ibig.
Wednesday, July 22, 2009
Taleb
Remember Taleb? this is the photoshop where we first meet.
I still remember his face, wiht demonic smile, his twinkling starry eyes, his lips, his everything.
I still can smell his fragrance, the electrifying skin of innocense touches my nakedness, his arms and fingertips full of love...
and his thing in between his thighs? fuckeed i can't forget.
That pain i felt when we are making love? it's a sweet pain...
when will i see you again, Taleb?
when can i touch you again?
please abuse me again...
Nine
It's 9 days without blogs posted, 9 days of stress, 9 days of preparations for an audit, and it's been 9 months now since we've meet. Yes, its our 9 monthsary, today. i'm glad i always had a long relationship,
i dont care if people will categorized me as a martyr, called me as stupid, tagged me as an idiot...
"I did not kill anybody?" popular statement of La Aunor.
for my self, i can simplify only for having 3G's, Good, Gorgeous, & Generous...
Good - i dont want to be perfect, i dont want to be intelligent, i have no decision making strategy, what comes around, comes around, even if it will knock you down...
Gorgeous - im not smart, im not beautiful, i have no means of crowning glory, its just like when people passed by, it's like, "oh, look of the year",
Generous - well, everybody knows I'm one of a kind, i used to provide for others kahit walang-wala ako.
mahirap mag-isip sa ngayon kung anong magandang topic, pero at least after 9 days, i have published a blog... a non-sense blog.
i dont care if people will categorized me as a martyr, called me as stupid, tagged me as an idiot...
"I did not kill anybody?" popular statement of La Aunor.
for my self, i can simplify only for having 3G's, Good, Gorgeous, & Generous...
Good - i dont want to be perfect, i dont want to be intelligent, i have no decision making strategy, what comes around, comes around, even if it will knock you down...
Gorgeous - im not smart, im not beautiful, i have no means of crowning glory, its just like when people passed by, it's like, "oh, look of the year",
Generous - well, everybody knows I'm one of a kind, i used to provide for others kahit walang-wala ako.
mahirap mag-isip sa ngayon kung anong magandang topic, pero at least after 9 days, i have published a blog... a non-sense blog.
Monday, July 13, 2009
I Know I Want YOu (Calle OCHO)
Wednesday, July 8, 2009
masakit, mainit... Taleb
Nasa loob kami nina Inag, Leon, Ms Bahar at Ms Iligan sa photoshop sa Nakheel ng masilayan ko ang isang lalaking sa unang tingin palang ay nagpalaglag ng suot kong t-back.
Kilala pala siya ni Inag, nasa labas sila ng photoshop, sumenyas sa akin si Inag na lumapit sa kanila at ipinakilala sa akin ang lalaking nagpaumbok ng kuwan ko, ay mali pala nagpatibok ng mga ugat ko.
Siya si Taleb, at ang huli kong narinig sa knilang dalawa…
“you just give me a ring, when you’re almost there.”sabi ni Inag sabay angat ng kamay na para bang tumatawag.
“Ok, ill call you.” Sagot ni Taleb sabay alis.
Kilala pala siya ni Inag, nasa labas sila ng photoshop, sumenyas sa akin si Inag na lumapit sa kanila at ipinakilala sa akin ang lalaking nagpaumbok ng kuwan ko, ay mali pala nagpatibok ng mga ugat ko.
Siya si Taleb, at ang huli kong narinig sa knilang dalawa…
“you just give me a ring, when you’re almost there.”sabi ni Inag sabay angat ng kamay na para bang tumatawag.
“Ok, ill call you.” Sagot ni Taleb sabay alis.
Hinatid ko siya ng aking paningin hanggang sa mawala siya. Maraming bagay na kagad ang naglaro sa isip ko. Parang artista ang mukha, totoy na totoy ang dating, patayo ang medyo kulot na buhok, kumikislap pag tinatamaan ng sinag ng ilaw. Makapal ang kilay na likas sa kanilang lahi, at ang mga mata? Para kang tutunawin kapag tinitigan ka ng matagal, matangos ang ilong, manipis ang mga labi na mamula-mula, siguro ang sarap halikan, medyo payat lang siya, nakaputing t-shirt ang panloob na at nakasweater or pull-over ba ang tawag dun, na bukas ang zipper hanggang dibdib. Nakablue jeans na halos lumabas na ang panloob na short.
“huwag mo ng isipin, matitikman mo rin iyon mamaya, pupunta siya at ikaw ang ikakama nun kaya humanda ka.” Nagulat ako ng biglang kinalabit ako ni Inag at nakangiting me halong kilig na sinabi ang mga katagang iyon.
Napamulagat ako kunwari di ko nagustuhan ang sinabi niya at ako raw ang makakasiping niya mamaya? pero sa loob-loob ko, OMG, matitikman ko na siya kagad.
Ilang minuto lang at umuwi na kami sa bahay, napagsabihan narin siguro ni Inag ang mga kasambahay namin na meron akong “booking”, kaya kanya-kanya silang pasukan sa kwarto nila.
“Uy, maghugas kana, maya-maya lang darating na iyon.” Utos sakin ni Inag. Sumunod na rin ako, kinuha ko ang towel sa kwarto at dumiritso na sa bathroom.
Ilang minuto lang ako sa pag-alalang makita akong naghuhugas ng katawan na para bang pinaghahandaan ang pagdating niya. Nakapagbihis na ako ng maiksing short at puting shirt, nanood muna kami ni Inag ng palabas sa tv habang hinihintay si Taleb.
Maya-maya lang tumunog na ang fone ni Inag, kausap na niya si Taleb, bigla akong nanlamig, nanginig ang buo kong kalamnan, di ko mapigilan lalo na’t pumasok na si taleb sa bahay, pero nag inhale-exhale ako at nag relax.
Pumasok na si Taleb sa kwarto namin ni Inag, sumenyas na rin siya sakin na pumasok narin, parang alam na niya ang mangyayari.
“huwag mo ng isipin, matitikman mo rin iyon mamaya, pupunta siya at ikaw ang ikakama nun kaya humanda ka.” Nagulat ako ng biglang kinalabit ako ni Inag at nakangiting me halong kilig na sinabi ang mga katagang iyon.
Napamulagat ako kunwari di ko nagustuhan ang sinabi niya at ako raw ang makakasiping niya mamaya? pero sa loob-loob ko, OMG, matitikman ko na siya kagad.
Ilang minuto lang at umuwi na kami sa bahay, napagsabihan narin siguro ni Inag ang mga kasambahay namin na meron akong “booking”, kaya kanya-kanya silang pasukan sa kwarto nila.
“Uy, maghugas kana, maya-maya lang darating na iyon.” Utos sakin ni Inag. Sumunod na rin ako, kinuha ko ang towel sa kwarto at dumiritso na sa bathroom.
Ilang minuto lang ako sa pag-alalang makita akong naghuhugas ng katawan na para bang pinaghahandaan ang pagdating niya. Nakapagbihis na ako ng maiksing short at puting shirt, nanood muna kami ni Inag ng palabas sa tv habang hinihintay si Taleb.
Maya-maya lang tumunog na ang fone ni Inag, kausap na niya si Taleb, bigla akong nanlamig, nanginig ang buo kong kalamnan, di ko mapigilan lalo na’t pumasok na si taleb sa bahay, pero nag inhale-exhale ako at nag relax.
Pumasok na si Taleb sa kwarto namin ni Inag, sumenyas na rin siya sakin na pumasok narin, parang alam na niya ang mangyayari.
Nasa loob na kami pero wala kaming imikan. Pinatay ko ang ilaw at lumapit na ako kay taleb.
“Shall we start?” sabi ko sa kanya.
Tumango lang siya at hinubad ang sweater or pull-over, sumunod ang t-shirt at jeans. Ilang saglit lang hubo’t-hubad na siya, nakatayo na rin ang pagkahaba-habang nota.
Napalunok ako nong maaninag ko iyon, naisip ko, kaya ko kaya ito?
Lumapit siya sakin at tinulungan niya akong hubarin ang sando at short ko. Sinunod ko narin ang undies ko, medyo iniatras ko ng kaunti palayo sa kanya ang puwet ko kasi si ‘junjun’ ko, galit na rin.
Niyakap niya ako, naramdaman ko ang init ng aming mga katawan, malamig ang aircon pero parang nagliliyab ang mga katawan namin.
Hindi siya humahalik sa labi, drestso kagad siya sa dibdib ko, hinalikan, nilapirot, sinipsip, nilamutak at piniga, hayok na hayok ang animal, naisip ko.
Umupo siya sa kama nakasandal sa pader. Pumatong ako sa kanya, at sinimulan kong halikan ang pisngi niya, hahalikan ko sana ang mga labi pero inilayo niya. Sa halip, dumiritso ang labi ko sa tenga niya, dun para akong drilling machine na ginagalugad ang butas ng tenga niya. Umuungol na siya. Ang dalawa niyang kamay ay nasa likod ko na parang hinihimas-himas.
“Shall we start?” sabi ko sa kanya.
Tumango lang siya at hinubad ang sweater or pull-over, sumunod ang t-shirt at jeans. Ilang saglit lang hubo’t-hubad na siya, nakatayo na rin ang pagkahaba-habang nota.
Napalunok ako nong maaninag ko iyon, naisip ko, kaya ko kaya ito?
Lumapit siya sakin at tinulungan niya akong hubarin ang sando at short ko. Sinunod ko narin ang undies ko, medyo iniatras ko ng kaunti palayo sa kanya ang puwet ko kasi si ‘junjun’ ko, galit na rin.
Niyakap niya ako, naramdaman ko ang init ng aming mga katawan, malamig ang aircon pero parang nagliliyab ang mga katawan namin.
Hindi siya humahalik sa labi, drestso kagad siya sa dibdib ko, hinalikan, nilapirot, sinipsip, nilamutak at piniga, hayok na hayok ang animal, naisip ko.
Umupo siya sa kama nakasandal sa pader. Pumatong ako sa kanya, at sinimulan kong halikan ang pisngi niya, hahalikan ko sana ang mga labi pero inilayo niya. Sa halip, dumiritso ang labi ko sa tenga niya, dun para akong drilling machine na ginagalugad ang butas ng tenga niya. Umuungol na siya. Ang dalawa niyang kamay ay nasa likod ko na parang hinihimas-himas.
Nararamdam ko ang pintig ng kanyang nota dahil inupuan ko ito. Para siyang baliw na humahalinghing sa sarap. Alam kong naririnig kami sa labas dahil narin sa hina ng sound ng TV. Siguro, sinadya nilang hinaan para marinig ang “oh yeah” moment naming ni Taleb.
Pababa ng pababa ang halik ko sa kanya hanggang makarating sa tiyan, bumalik sa nipples niya, at habang sinisibasib ko, nakahawak nman ang kamay ko sa pagkahaba-habang niyang kargada,. Taas-baba, taas-baba. Sinukat ko ito, hinawakan ko ng dalawa kong kamay, may sobra pa.
Ilang minuto rin akong nagpakasasa sa bayag at nota niya, paminsan-minsang nabibilaukan dahil sa sobrang haba nito at hawak hawak ni Taleb ang ulo ko na para bang ipinababaon sa akin ng bonggang-bongga.
Dinidilaan ko pati mga hita niya, naisip ko, bihira lang akong makatikim ng ganitong putahe kaya lubos-lubusin ko na. Halos pigain ko sa aking mga palad ang kanyang pagkalalaki, at parang gustong gusto niya ang ginagawa ko na nakuha pa niyang umungol at umiigtad pa ang damuho.
Maya-maya pa…
“where is your condom?” tanong ni Taleb.
Alam ko kung saan nakalagay ang condom at KY kaya madali ko siyang naiabot kay taleb.
Binuksan nia ito at bago ipasok, isang hirit pa uli ng matinding chupaan.
Iniangat na ang ulo ko na parang sinasabi niyang tama na yan at kadjutan nmn ang gagawin namin.
Ito na po…. Ang greatest performance. Ipinasok na niya ang condom sa kargada niya at pinatuwad niya ako na nakaharap sa pader.
Nilagyan ko muna ng ky ang bukana ng pwerta ko bago ko itinutok ang nota niya.
Bigla siyang kumislot pero mas mabilis ako, nailayo ko ang kepyas ko.
“wait, I’ll do it.” Sabi ko sa kanya. Dahan-dahan kong ipinasok. SHIT, ansakit at ang hapdi ng pwerta ko, parang me kuryenteng dumaloy sa buo kong katawan at nagtuloy-tuloy sa buhok ko na nagpatayo nito.
Tumigil muna ako, habang hawak ko parin ang nota niya baka biglain ako nito e mukang hayok na hayok na.
Unti-unti, dahan-dahan, hanggang sa makapasok na.
Binabayo na ako ni taleb ng me senswalidad, mahina, mainit, hindi mapangahas. Nakatuwad ako, hawak ni taleb ang beywang ko, hindi pa sinasagad ang bawat ulos.
Nakaluhod siya, umuungol, nararamdaman kong pinagpapawisan na siya sa bawat dikit ng kanyang katawan sa puwetan ko.
Bumibilis ang ginagawa niya, at nararamdaman ko ring tumatama na sa dulo ng aking bituka ang kargada niya, sa bawat ulos niya ay para akong tinutuhog ng kung anong bagay sa loob ng tiyan ko, masyado lang yatang mahaba ang sa kanya at pati bituka ko abot nito.
Naging hayok siya, naging mapangahas, hindi ko na kaya ang hapdi ng nadarama ko sa kepay ko, natatae akong ewan, inilalayo ko ang sarili ko sa kanya pero hawak niya ang beywang ko. Naging arogante, nawala ang pagiging swabe at napalitan ng kasakiman.
Naging iba ang istilo ng magkadjot ni taleb sa akin, wla na siyang pakialam kung nasasaktan ang kapareha niya. Ulos kung ulos. Nakadapa na ang kalahati kong katawan habang ang pang-itaas ay nakadikit sa pader. Para bang gumagapang ako paakyat ng pader pero hindi ko magawa dahil hawak ng isang malaking scorpion ang kalahati ng katawan ko na parang may tabak na matalas na bumabaon sa sariwa kong laman.
Naging bayolente, inilalabas niya muna ang kargada at itinutotok sa pwerta bago ipasok hanggang sa bumaon. Ganun ng ganun, ilang beses niyang ginawa iyon. Nagpupumiglas ako, pero mas malakas na ngayon si Taleb. Idiniin niya ang kanyang mga kamay sa may beywang ko para di ako makatayo. Gusto ko ng sumigaw, tinutulak ko na siya pero hindi ko kaya ang lakas niya.
Unti-unti siyang bumagal hanggang sa ilabas na niya ang nota niyang sobrang haba, akala ko tapos na, hinang-hina ako masakit ang kaloob-looban ng pwerta ko.
Hindi pa pala siya tapos, ng sabihin niya sa akong tumihaya, hinawakan niya ang dalawa kong binti at hinila palapit sa kanya, inilagay sa balikat niya ang akong mga paa at handa na namang saksakan ng kanyang matalas na tabak ang aking laman.
Dahil sa medyo hindi pa nagsasara ang kepyas ko, madaling nakapasok ito at dun na naman nagsimula ang kalbaryo ko, sa ngayon, mas lalong masakit, sagad hanggang bituka ko ang bawat ulos niya.
Iniharang ko na ang aking mga kamay sa kanyang katawan para pigilan ang pagbaon sa kaibutaran ko ang kanyang pagkalalaki na talaga namang ramdam ko ang dulo ng kanyang nota sa dulo ng aking bituka sa loob ng aking tiyan.
Ilang beses din siyang nagpakabaliw, nagpakasasa, hanggang sa maramdaman ko nalang na parang nanginginig ang mga binti niya, naninigas at sabay isinagad ng bonggang-bongga na ilang Segundo rin bago niya hinugot.
Naramdaman ko rin habang nilalabasan na siya dahil pumipintig ang kargada niya sa loob parin ng pwerta ko.
Para siyang lantang gulay na nanlupaypay sa aking katawan habang hinahalikan ang leeg ko.
Ilang saglit pa’y bumangon na siya at tinaggal ang supot, binalot ng tissue at itinapon sa garbage bin na nasa loob ng kwarto. Kinuha niya ang tuwalya at dumiritso ng bathroom
Hindi kaagad ako nakakilos, nakatihaya lang ako, nag-iisip, ng bumalik siya saka palang ako bumangon, nanginginig ang mga tuhod ko, mahapdi ang pwerta ko, para akong nagang rape, na devirginized, dahan-dahan akong lumabas ng kwarto at nakita ko si Inag na ang luwag-luwag ng ngiti sakin,na para bang sinasabing “OK ba?”
Napakagat-labi na lang ako.
Hanggang sa tuluyan ng umalis si Taleb, para parin akong nawawala sa sarili. Naiisip ko, iba talaga ang lalaking iyon, ibang-iba siya…
Sa isip ko, ano kaya kung boyfriend ko siya, baka araw-araw kaming mag-o “oh yeah” moment. Masasanay rin siguro ang kepays ko kung araw-araw naming gagawin. Bata pa siya, mapusok, mainit, palaban, at talagang hindi mo makakalimutan ang gagawin niya sa sayo.
Kaya naman, umabot ng isang buwan ang pagniniig namin, pero di ko parin maiwasan na masaktan ang katawan ko, di rin niya mapigilan ang sarili niyang gawin ang gusto niyang gawin, ang babuyin ang sariwa kong katawan.
Pero ito ang hanap ko, masakit pero masarap, at pagkatapos, “isa pa, isa pang ….jolibee?”
Pababa ng pababa ang halik ko sa kanya hanggang makarating sa tiyan, bumalik sa nipples niya, at habang sinisibasib ko, nakahawak nman ang kamay ko sa pagkahaba-habang niyang kargada,. Taas-baba, taas-baba. Sinukat ko ito, hinawakan ko ng dalawa kong kamay, may sobra pa.
Ilang minuto rin akong nagpakasasa sa bayag at nota niya, paminsan-minsang nabibilaukan dahil sa sobrang haba nito at hawak hawak ni Taleb ang ulo ko na para bang ipinababaon sa akin ng bonggang-bongga.
Dinidilaan ko pati mga hita niya, naisip ko, bihira lang akong makatikim ng ganitong putahe kaya lubos-lubusin ko na. Halos pigain ko sa aking mga palad ang kanyang pagkalalaki, at parang gustong gusto niya ang ginagawa ko na nakuha pa niyang umungol at umiigtad pa ang damuho.
Maya-maya pa…
“where is your condom?” tanong ni Taleb.
Alam ko kung saan nakalagay ang condom at KY kaya madali ko siyang naiabot kay taleb.
Binuksan nia ito at bago ipasok, isang hirit pa uli ng matinding chupaan.
Iniangat na ang ulo ko na parang sinasabi niyang tama na yan at kadjutan nmn ang gagawin namin.
Ito na po…. Ang greatest performance. Ipinasok na niya ang condom sa kargada niya at pinatuwad niya ako na nakaharap sa pader.
Nilagyan ko muna ng ky ang bukana ng pwerta ko bago ko itinutok ang nota niya.
Bigla siyang kumislot pero mas mabilis ako, nailayo ko ang kepyas ko.
“wait, I’ll do it.” Sabi ko sa kanya. Dahan-dahan kong ipinasok. SHIT, ansakit at ang hapdi ng pwerta ko, parang me kuryenteng dumaloy sa buo kong katawan at nagtuloy-tuloy sa buhok ko na nagpatayo nito.
Tumigil muna ako, habang hawak ko parin ang nota niya baka biglain ako nito e mukang hayok na hayok na.
Unti-unti, dahan-dahan, hanggang sa makapasok na.
Binabayo na ako ni taleb ng me senswalidad, mahina, mainit, hindi mapangahas. Nakatuwad ako, hawak ni taleb ang beywang ko, hindi pa sinasagad ang bawat ulos.
Nakaluhod siya, umuungol, nararamdaman kong pinagpapawisan na siya sa bawat dikit ng kanyang katawan sa puwetan ko.
Bumibilis ang ginagawa niya, at nararamdaman ko ring tumatama na sa dulo ng aking bituka ang kargada niya, sa bawat ulos niya ay para akong tinutuhog ng kung anong bagay sa loob ng tiyan ko, masyado lang yatang mahaba ang sa kanya at pati bituka ko abot nito.
Naging hayok siya, naging mapangahas, hindi ko na kaya ang hapdi ng nadarama ko sa kepay ko, natatae akong ewan, inilalayo ko ang sarili ko sa kanya pero hawak niya ang beywang ko. Naging arogante, nawala ang pagiging swabe at napalitan ng kasakiman.
Naging iba ang istilo ng magkadjot ni taleb sa akin, wla na siyang pakialam kung nasasaktan ang kapareha niya. Ulos kung ulos. Nakadapa na ang kalahati kong katawan habang ang pang-itaas ay nakadikit sa pader. Para bang gumagapang ako paakyat ng pader pero hindi ko magawa dahil hawak ng isang malaking scorpion ang kalahati ng katawan ko na parang may tabak na matalas na bumabaon sa sariwa kong laman.
Naging bayolente, inilalabas niya muna ang kargada at itinutotok sa pwerta bago ipasok hanggang sa bumaon. Ganun ng ganun, ilang beses niyang ginawa iyon. Nagpupumiglas ako, pero mas malakas na ngayon si Taleb. Idiniin niya ang kanyang mga kamay sa may beywang ko para di ako makatayo. Gusto ko ng sumigaw, tinutulak ko na siya pero hindi ko kaya ang lakas niya.
Unti-unti siyang bumagal hanggang sa ilabas na niya ang nota niyang sobrang haba, akala ko tapos na, hinang-hina ako masakit ang kaloob-looban ng pwerta ko.
Hindi pa pala siya tapos, ng sabihin niya sa akong tumihaya, hinawakan niya ang dalawa kong binti at hinila palapit sa kanya, inilagay sa balikat niya ang akong mga paa at handa na namang saksakan ng kanyang matalas na tabak ang aking laman.
Dahil sa medyo hindi pa nagsasara ang kepyas ko, madaling nakapasok ito at dun na naman nagsimula ang kalbaryo ko, sa ngayon, mas lalong masakit, sagad hanggang bituka ko ang bawat ulos niya.
Iniharang ko na ang aking mga kamay sa kanyang katawan para pigilan ang pagbaon sa kaibutaran ko ang kanyang pagkalalaki na talaga namang ramdam ko ang dulo ng kanyang nota sa dulo ng aking bituka sa loob ng aking tiyan.
Ilang beses din siyang nagpakabaliw, nagpakasasa, hanggang sa maramdaman ko nalang na parang nanginginig ang mga binti niya, naninigas at sabay isinagad ng bonggang-bongga na ilang Segundo rin bago niya hinugot.
Naramdaman ko rin habang nilalabasan na siya dahil pumipintig ang kargada niya sa loob parin ng pwerta ko.
Para siyang lantang gulay na nanlupaypay sa aking katawan habang hinahalikan ang leeg ko.
Ilang saglit pa’y bumangon na siya at tinaggal ang supot, binalot ng tissue at itinapon sa garbage bin na nasa loob ng kwarto. Kinuha niya ang tuwalya at dumiritso ng bathroom
Hindi kaagad ako nakakilos, nakatihaya lang ako, nag-iisip, ng bumalik siya saka palang ako bumangon, nanginginig ang mga tuhod ko, mahapdi ang pwerta ko, para akong nagang rape, na devirginized, dahan-dahan akong lumabas ng kwarto at nakita ko si Inag na ang luwag-luwag ng ngiti sakin,na para bang sinasabing “OK ba?”
Napakagat-labi na lang ako.
Hanggang sa tuluyan ng umalis si Taleb, para parin akong nawawala sa sarili. Naiisip ko, iba talaga ang lalaking iyon, ibang-iba siya…
Sa isip ko, ano kaya kung boyfriend ko siya, baka araw-araw kaming mag-o “oh yeah” moment. Masasanay rin siguro ang kepays ko kung araw-araw naming gagawin. Bata pa siya, mapusok, mainit, palaban, at talagang hindi mo makakalimutan ang gagawin niya sa sayo.
Kaya naman, umabot ng isang buwan ang pagniniig namin, pero di ko parin maiwasan na masaktan ang katawan ko, di rin niya mapigilan ang sarili niyang gawin ang gusto niyang gawin, ang babuyin ang sariwa kong katawan.
Pero ito ang hanap ko, masakit pero masarap, at pagkatapos, “isa pa, isa pang ….jolibee?”
b-day ni Agay
“Bday ni agay 2day diner sa bhay. Ur ol nvited..c u!” binasa ko ang text na nagmula sa kung kanino, dahil hindi nakaregister ung number sa fone.
“sinong agay?” tanong ko sa sarili ko. “at kanino ba tong number?” tanong ko ulit sa sarili.
Hinanap ko sa isa kong fone kung kaninong number un. Pindot hanggang makarating sa search ng contact numbers.
Unang lumabas, “Al Taxi Hamra.” Pindot ko ulit, ayon si al pala at si agay iyong isa pang t’boli…
“What tym? Anong costume?” sagot ko sa text ni Al.
“8pm, pwede na ang long gown.” Balik text ni al.
“Ok thanks, after gym dretso na kami ni vince. Swimsuit attire ko ok lang?” text ko ulit.
Ok lang daw kahit anong costume, ang importante nandun ang barkada. Bihira lang sa mundo na ang mga bading at tomboy magtropa, barkada sa inuman, gimikan at landian.
Pagkatapos naming mag gym ni vince dumaan kami sa saloon dahil susunduin kami ni Al, bibili raw ng alak dahil hindi siya pwedeng pumasok dahil nakauniforme.
Pagdating namin sa bahay nila, umuusok ang buong paligid, di ko alam kung props ba un na parang heaven ang dating? Nag-iihaw pala si kuya George at agay ng baboy.
“happy b-day, dude.” Bati ko kay agay.
“salamat, pasok na kayo at kumain.”
“o nasan ang mga bakla? Akala ko ba nandito na?”
“may pasok si Inah, tinawagan ko si Luna, nakahiga na raw siya, baka humabol.”
“ah ok!” sambit ko nalang.
“Bakit, hindi ka ba tinawagan ni Inah?” tanong ni agay.
“ah hindi, ilang araw naring hindi nagpaparamdam, ang alam ko busy sila ni Luna for hanging out, shopping, and modeling.” Biro ko kay agay habang nakangiti sa kanya.
“bakit nmn kasi biglaan to, dapat maaga palang pinagsabihan mo na kami para nakapagluto ng maaga. Tsaka, dapat lahat nandito.”
“e si al ang me pakana nito, nakahiga na nga ako kanina, e naisip na maghanda.” Paliwanag niya.
Nagsimula ang tagayan sa kwentuhan, huli ng dumating si Donna kasama niya ang isa pang Diosa, sobrang init, para akong mawawalan ng ulirat sa sobrang init ng panahon, o baka sa loob lang ng bahay nila.
Kwentuhan tungkol sa pagkakaibigan… pagkakaibigang tunay, pagkakaibigang plastic, pagkakaibigang laging nanjan, pagkakaibigang kelangan kita ngayon, at marami pang klase ng pagkakaibigan na napagkwentuhan hanggang sa makarating sa relihiyon.
Gaya ng dati, nagyaya na namang umuwi si Vincent, pasado alas-dose na kasi at me tama na siya, ng dumako ang kwentuhan sa relihiyon, naging seryoso si Vincent, naging alerto, pero kulit pa rin ng kulit na umuwi na kami, at bigla ring nag black-out, hudyat narin siguro iyon para umuwi na kami.
“sinong agay?” tanong ko sa sarili ko. “at kanino ba tong number?” tanong ko ulit sa sarili.
Hinanap ko sa isa kong fone kung kaninong number un. Pindot hanggang makarating sa search ng contact numbers.
Unang lumabas, “Al Taxi Hamra.” Pindot ko ulit, ayon si al pala at si agay iyong isa pang t’boli…
“What tym? Anong costume?” sagot ko sa text ni Al.
“8pm, pwede na ang long gown.” Balik text ni al.
“Ok thanks, after gym dretso na kami ni vince. Swimsuit attire ko ok lang?” text ko ulit.
Ok lang daw kahit anong costume, ang importante nandun ang barkada. Bihira lang sa mundo na ang mga bading at tomboy magtropa, barkada sa inuman, gimikan at landian.
Pagkatapos naming mag gym ni vince dumaan kami sa saloon dahil susunduin kami ni Al, bibili raw ng alak dahil hindi siya pwedeng pumasok dahil nakauniforme.
Pagdating namin sa bahay nila, umuusok ang buong paligid, di ko alam kung props ba un na parang heaven ang dating? Nag-iihaw pala si kuya George at agay ng baboy.
“happy b-day, dude.” Bati ko kay agay.
“salamat, pasok na kayo at kumain.”
“o nasan ang mga bakla? Akala ko ba nandito na?”
“may pasok si Inah, tinawagan ko si Luna, nakahiga na raw siya, baka humabol.”
“ah ok!” sambit ko nalang.
“Bakit, hindi ka ba tinawagan ni Inah?” tanong ni agay.
“ah hindi, ilang araw naring hindi nagpaparamdam, ang alam ko busy sila ni Luna for hanging out, shopping, and modeling.” Biro ko kay agay habang nakangiti sa kanya.
“bakit nmn kasi biglaan to, dapat maaga palang pinagsabihan mo na kami para nakapagluto ng maaga. Tsaka, dapat lahat nandito.”
“e si al ang me pakana nito, nakahiga na nga ako kanina, e naisip na maghanda.” Paliwanag niya.
Nagsimula ang tagayan sa kwentuhan, huli ng dumating si Donna kasama niya ang isa pang Diosa, sobrang init, para akong mawawalan ng ulirat sa sobrang init ng panahon, o baka sa loob lang ng bahay nila.
Kwentuhan tungkol sa pagkakaibigan… pagkakaibigang tunay, pagkakaibigang plastic, pagkakaibigang laging nanjan, pagkakaibigang kelangan kita ngayon, at marami pang klase ng pagkakaibigan na napagkwentuhan hanggang sa makarating sa relihiyon.
Gaya ng dati, nagyaya na namang umuwi si Vincent, pasado alas-dose na kasi at me tama na siya, ng dumako ang kwentuhan sa relihiyon, naging seryoso si Vincent, naging alerto, pero kulit pa rin ng kulit na umuwi na kami, at bigla ring nag black-out, hudyat narin siguro iyon para umuwi na kami.
Tuesday, July 7, 2009
paalam na, Edwin...
Sa bawat pagkakataon na merong aalis sa kompanyang pinapasukan ko, nagkakaroon kami ng dinner party, ilang beses kaming nag get together sa Lighthouse bar sa Hilton beach resort, sa golf tower links, Hilton Hotel, cove rotana, at ang huli nitong June 25 lang sa Le Meridien Dubai, at sa pagkakataong ito ang big boss naming si Edwin ang aalis.
Nakakalungkot dahil unti-unting kaming nababawasan, ngayon, dalawa nlang kami ng secretary ang maiiwan. Pero patuloy parin kaming magkakaroon ng communication ni Edwin, siya ang primary assignatory ng branch.
Ang bago niyang assignment? Sa Nigeria. He asked me if I want to join him in Nigeria. But I said, No, Thanks, I love my office. (next time ipi-feature ko ang office workplace ko)
Dalawa nlang kami ni Chantelle, pero sa pamumuno parin ng mga big bosses namin na nasa Qatar. Para sakin, literal na big boss kasi talaga namang malalaki sila.
Dahil sa allowed kaming magdala ng isang partner, siyam na bilang kaming pumunta sa dubai, kaya umarkila kami ng van, sa kagustuhan narin ni Edwin na sabay-sabay kaming pumunta.
In short nakarating na kami sa Le Meridien, Dubai. Sukhothai Restaurant, gusto kasi nila ng thai food.
Habang abala ang karamihan sa menu list, kinunan ko muna sila ng pictures, kasunod ang mga pagkaing inihain sa amin na talaga namang hindi mo aayawan.
Si Ms. Iligan ang isanama ko sa party, siya yong naka blue dress, kasunod si chantelle katabi ang kanyang habibi, sa gitna si Edwin at ang asawa niya. Huwag niyo ng usisahin kung bakit hindi si Art ang isinama ko, simple lang, me pasok siya hanggang 8:00 pm, umalis kami sa lugar namin ng 6:00 pm.
Ito ang unang pagkaing sinerve sa amin, huge prawn with fried chicken wrapped in pandan leaves. Dahil sa gutom na ako, naubos ko to lahat, e kung sa bahay nga lang to, baka pati katas ng ulo ng prawn, di ko iisnabin.
Habang kumakain na kami, nag side-order ako ng margarita. Okay rin ang lasa pero mas lamang yata ang tonic water at lemon juice kesa sa vodka, kaya di ako masyadong tinamaan after 4 glasses of order. Nagreklamo ako ng panghuli kong order dahil napasobra yata ang asin.
O baka namang sinadya yata nilang idildil ang bunganga ng kopita sa gabundok na iodized salt. Take note, di uso ang rock salt sa Middle East.
After dinner, picture taking muna kami bago umuwi na sa kabundukang desyerto. Past 12:00 na ako nakauwi sa bahay, hinatid kami ng boyfriend ni chantelle na si Kurt.
Ngayon, iniisip ko, dalawa nlang kami ni Chantelle, kung isa sa amin ang aalis, pano naming ise-celerate ang dinner party? One on one? pair by pair? Parang double date ang mangyayari.
Pero malamang matatagalan bago mangyari iyon, kasi, kahit dalawa nlang kami, patuloy parin kaming makikipaglaban sa buhay. Hanggat pumapasok ako sa office, hanggat meron kaming computer sa bawat table namin ni chantelle, patuloy parin akong magsusulat para i-publish sa blogs ko.
Hehehehehe….
Nakakalungkot dahil unti-unting kaming nababawasan, ngayon, dalawa nlang kami ng secretary ang maiiwan. Pero patuloy parin kaming magkakaroon ng communication ni Edwin, siya ang primary assignatory ng branch.
Ang bago niyang assignment? Sa Nigeria. He asked me if I want to join him in Nigeria. But I said, No, Thanks, I love my office. (next time ipi-feature ko ang office workplace ko)
Dalawa nlang kami ni Chantelle, pero sa pamumuno parin ng mga big bosses namin na nasa Qatar. Para sakin, literal na big boss kasi talaga namang malalaki sila.
Dahil sa allowed kaming magdala ng isang partner, siyam na bilang kaming pumunta sa dubai, kaya umarkila kami ng van, sa kagustuhan narin ni Edwin na sabay-sabay kaming pumunta.
In short nakarating na kami sa Le Meridien, Dubai. Sukhothai Restaurant, gusto kasi nila ng thai food.
Habang abala ang karamihan sa menu list, kinunan ko muna sila ng pictures, kasunod ang mga pagkaing inihain sa amin na talaga namang hindi mo aayawan.
Si Ms. Iligan ang isanama ko sa party, siya yong naka blue dress, kasunod si chantelle katabi ang kanyang habibi, sa gitna si Edwin at ang asawa niya. Huwag niyo ng usisahin kung bakit hindi si Art ang isinama ko, simple lang, me pasok siya hanggang 8:00 pm, umalis kami sa lugar namin ng 6:00 pm.
Ito ang unang pagkaing sinerve sa amin, huge prawn with fried chicken wrapped in pandan leaves. Dahil sa gutom na ako, naubos ko to lahat, e kung sa bahay nga lang to, baka pati katas ng ulo ng prawn, di ko iisnabin.
Habang kumakain na kami, nag side-order ako ng margarita. Okay rin ang lasa pero mas lamang yata ang tonic water at lemon juice kesa sa vodka, kaya di ako masyadong tinamaan after 4 glasses of order. Nagreklamo ako ng panghuli kong order dahil napasobra yata ang asin.
O baka namang sinadya yata nilang idildil ang bunganga ng kopita sa gabundok na iodized salt. Take note, di uso ang rock salt sa Middle East.
After dinner, picture taking muna kami bago umuwi na sa kabundukang desyerto. Past 12:00 na ako nakauwi sa bahay, hinatid kami ng boyfriend ni chantelle na si Kurt.
Ngayon, iniisip ko, dalawa nlang kami ni Chantelle, kung isa sa amin ang aalis, pano naming ise-celerate ang dinner party? One on one? pair by pair? Parang double date ang mangyayari.
Pero malamang matatagalan bago mangyari iyon, kasi, kahit dalawa nlang kami, patuloy parin kaming makikipaglaban sa buhay. Hanggat pumapasok ako sa office, hanggat meron kaming computer sa bawat table namin ni chantelle, patuloy parin akong magsusulat para i-publish sa blogs ko.
Hehehehehe….
Paglisan part 2
Natapos ang gabi na nagkabati kami at magkayakap sa pagtulog, di ko alam kung nagkaroon ba kami ng “yeah baby” moment that time.
Well, balik tayo sa dating kuwento, ano ba ang nararamdaman ng isang taong malapit ng iwanan? Mga bobo ang mga taong hindi alam kung ano ang pakiramdam ng isang iiwanan ng taong iyong minahal, inalagaan, naging kasama sa pagtulog sa loob ng mahigit walong buwan. Masakit isipin, mapait, masaklap, isipin ko na ang lahat ng dapat na isipin, wala akong magagawa, iiwanan na niya ako. Iyon ang totoo.
Habang ipinagpatuloy niya ang pagbabalot ng packaging tape sa malaking kahong pagsisidlan niya ng kung ano-anong anik anik na ipapadala sa pamilya niya, kinunan ko siya ng picture. Sa isip ko, magandang magkuwento sa blogs kapag merong pictures ang bawat anggulo ng pangyayari.
Mahigit 300 dirhams ang nabili namin, wala sa budget ni Art kaya siyempre, to the rescue ang asawa, kaya ako na ang nagdagdag sa kulang. As usual, walang reklamo. Ganun siguro pag mahal mo ang isang tao.
Habang naghihintay ng taxi, kinunan ko siya, hanggang sa nakakuha kami ng yellow taxi.
Well, balik tayo sa dating kuwento, ano ba ang nararamdaman ng isang taong malapit ng iwanan? Mga bobo ang mga taong hindi alam kung ano ang pakiramdam ng isang iiwanan ng taong iyong minahal, inalagaan, naging kasama sa pagtulog sa loob ng mahigit walong buwan. Masakit isipin, mapait, masaklap, isipin ko na ang lahat ng dapat na isipin, wala akong magagawa, iiwanan na niya ako. Iyon ang totoo.
Habang ipinagpatuloy niya ang pagbabalot ng packaging tape sa malaking kahong pagsisidlan niya ng kung ano-anong anik anik na ipapadala sa pamilya niya, kinunan ko siya ng picture. Sa isip ko, magandang magkuwento sa blogs kapag merong pictures ang bawat anggulo ng pangyayari.
Hindi parin mawala sa isip ko kung ano ang magiging emosyon ko sa araw ng paglisan niya. Matagal pa naman, bibilang pa ng dalawang buwan. Hindi ko naranasan ang iwanan ng minamahal, bagkus ako ang nang-iiwan.
Sa pagkakataong ito ko lang yata mararamdaman kung pano ba ang damdamin ng isang iiwanan, mag-iisa, magiging malamig ang gabi, mapait na mga sandali, sa bawat pagdilat ko’y wala akong makitang nilalang na nakayakap sa akin, wala akong mararamdamang pinting ng puso na para bang isang musika na humuhuni sa aking tenga. Wala akong mararamdamang ‘umbok’ na nakatutok sa akong puwet, sa tagiliran, sa hita, at minsan sa tiyan.
Pano ako mabubuhay kung wala na siya? Hahanap-hanapin ko ang kanyang mga binti na kinukurot lagi ng aking mga daliri sa paa bago ako matulog. Kaninong ‘umbok’ ang hihimasin ko na siyang nagbibigay sa akin ng kapayapaan bago ako matulog?
Sabagay, sabi nga nila, maliit lang daw ang mundo, at bilog pa raw. Magkikita parin kami, iyon nalang ang itatanim ko sa “alimpatakan” ko, balang araw, magkikita rin kami, magsasama at magiging masaya sa piling ng bawat isa. Parang “Brokeback mountain”, si Ennis del Mar & Jack Twist, sa loob ng maraming taon, nagkita parin sila, nagkaroon ng mga pamilya, pero sila parin ang itinadhana, yon nga lang pinatay si Jack Twist.
Sa amin kaya, sino kaya si Jack Twist, sino kaya ang unang mawawala? Huwag naman sana ako, wala pa akong mga anak, wala pa akong sariling bahay, at lalong wag naman sana siya no? maliliit pa mga anak nun.
Ayoko munang pangunahan ang emosyong gusto kong mangyari sa araw na iyon, malay mo, baka isang pagdiriwang ang araw na iyon para sa akin? Pero hindi ganun lang iyon, may pinagsamahan na kami, malalim na, mahal na namin ang isa’t-isa, mahal ko siya kahit alinlangan, pero mahal ko na siya, as in, pero ako, mahal niya rin ba ako? Tulad ng pagmamahal na inalay ko sa kanya?
Proven and tested na mahal niya ako, mabaliw-baliw siya pag di ako nakikita, ilang beses ng umiyak. Parang asong-ulol na nagwawala ang damdamin kapag di ko kagad nasagot ang tawag niya.
Matapos ang ginagawa niya, nilagay na niya ang ibang mga nabili na, pero di parin sapat, malaking halaga pa ang gagastusin bago mapuno ang kahon.
“naku, kulang pa ito, kelangan mo pang bumili ng mga sabon, gamit sa kusina at mga kakailanganin sa kusina,” parinig ko.
Nakatingin lang si Art sa loob ng kahon, parang naghihintay ng himala na sana sa bawat kurap niya’y mapupuno ng mga anik-anik ang kahon.
Kung kasya nga lang ang isang sofa, ipapabalot ko na. o di kaya itong lamesita.
“kelangan mong bumili ng mga kumot, unan, tuwalya para mapuno to,” sabay tingin sakin ni Art.
Parang naintindihan ko naman ang mga titig niya sa akin, “pumunta tayo bukas sa emirates market, mura lang daw dun ang mga bilihin.” Boluntaryo kong sabi sa kanya.
“300 dirhams nalang ang pera ko, ano ba ang mabibili nito?” tanong-paliwanag ni Art.
“tignan natin kung ano ang kayang mabili ng pera mo.” Pahayag ko sa kanya. Tumingin siya sa akin na parang may ibig sabihin. Nagkunwaring di ko na-gets iyon. Di ko nalang pinansin. Naku ha, mag-aabono na naman ako e no’ng isang araw nagdagdag ako ng 200 dirhams.
Kinabukasan, alas-singko ng hapon ang uwi ko pero nag-stay ako sa office til 6:00 pm, hinintay ko narin si Art dahil napagkasunduan naming pumunta ng emirates market.
Pano ako mabubuhay kung wala na siya? Hahanap-hanapin ko ang kanyang mga binti na kinukurot lagi ng aking mga daliri sa paa bago ako matulog. Kaninong ‘umbok’ ang hihimasin ko na siyang nagbibigay sa akin ng kapayapaan bago ako matulog?
Sabagay, sabi nga nila, maliit lang daw ang mundo, at bilog pa raw. Magkikita parin kami, iyon nalang ang itatanim ko sa “alimpatakan” ko, balang araw, magkikita rin kami, magsasama at magiging masaya sa piling ng bawat isa. Parang “Brokeback mountain”, si Ennis del Mar & Jack Twist, sa loob ng maraming taon, nagkita parin sila, nagkaroon ng mga pamilya, pero sila parin ang itinadhana, yon nga lang pinatay si Jack Twist.
Sa amin kaya, sino kaya si Jack Twist, sino kaya ang unang mawawala? Huwag naman sana ako, wala pa akong mga anak, wala pa akong sariling bahay, at lalong wag naman sana siya no? maliliit pa mga anak nun.
Ayoko munang pangunahan ang emosyong gusto kong mangyari sa araw na iyon, malay mo, baka isang pagdiriwang ang araw na iyon para sa akin? Pero hindi ganun lang iyon, may pinagsamahan na kami, malalim na, mahal na namin ang isa’t-isa, mahal ko siya kahit alinlangan, pero mahal ko na siya, as in, pero ako, mahal niya rin ba ako? Tulad ng pagmamahal na inalay ko sa kanya?
Proven and tested na mahal niya ako, mabaliw-baliw siya pag di ako nakikita, ilang beses ng umiyak. Parang asong-ulol na nagwawala ang damdamin kapag di ko kagad nasagot ang tawag niya.
Matapos ang ginagawa niya, nilagay na niya ang ibang mga nabili na, pero di parin sapat, malaking halaga pa ang gagastusin bago mapuno ang kahon.
“naku, kulang pa ito, kelangan mo pang bumili ng mga sabon, gamit sa kusina at mga kakailanganin sa kusina,” parinig ko.
Nakatingin lang si Art sa loob ng kahon, parang naghihintay ng himala na sana sa bawat kurap niya’y mapupuno ng mga anik-anik ang kahon.
Kung kasya nga lang ang isang sofa, ipapabalot ko na. o di kaya itong lamesita.
“kelangan mong bumili ng mga kumot, unan, tuwalya para mapuno to,” sabay tingin sakin ni Art.
Parang naintindihan ko naman ang mga titig niya sa akin, “pumunta tayo bukas sa emirates market, mura lang daw dun ang mga bilihin.” Boluntaryo kong sabi sa kanya.
“300 dirhams nalang ang pera ko, ano ba ang mabibili nito?” tanong-paliwanag ni Art.
“tignan natin kung ano ang kayang mabili ng pera mo.” Pahayag ko sa kanya. Tumingin siya sa akin na parang may ibig sabihin. Nagkunwaring di ko na-gets iyon. Di ko nalang pinansin. Naku ha, mag-aabono na naman ako e no’ng isang araw nagdagdag ako ng 200 dirhams.
Kinabukasan, alas-singko ng hapon ang uwi ko pero nag-stay ako sa office til 6:00 pm, hinintay ko narin si Art dahil napagkasunduan naming pumunta ng emirates market.
Mahigit 300 dirhams ang nabili namin, wala sa budget ni Art kaya siyempre, to the rescue ang asawa, kaya ako na ang nagdagdag sa kulang. As usual, walang reklamo. Ganun siguro pag mahal mo ang isang tao.
Habang naghihintay ng taxi, kinunan ko siya, hanggang sa nakakuha kami ng yellow taxi.
Nang nakarating na kami sa bahay, dun palang nalaman ni Art na naiwan niya ang knapsack bag, kaya, lulan parin ng taxing naghatid sa amin, bumalik siya sa emirates market. Tsaka nalang naayos ang mga pinamili naming ng dumating na siya.
Monday, July 6, 2009
my besfren
rak: ako to si samara ror: besfrend ko sa college na pokpok
rak: bayot
rak: musta na day
rak: wa man ka magpadungog oi
ror: yes ading
ror: im fine..
rak: iba na jud ka karon
rak: usa na ka nga bulahan sa tanan
ror: busy jud ko sa sex dai
rak: datu og gwapa kaayo
ror: as in sex didto, sex dinhi, sex dinha
rak: sa gilid-gilid pod?
ror: super sex lang man tawon ako ginabuhat karon maong nabusy ko...
ror_: uu sa daplin daplin lang gud
rak_: ayaw ing-ana woi mawala ang atong pagkadiosnon nga gikan ra ba ta sa christian university
ror: wala koy labot anang pcu gikamuhian ko sya
rak: asa nmn ang imong pagkabulahan sa tanan?
ror: gikawat na guro ni lola noelle
rak_ hapit napod ko day masingle ladies niiini
ror: nganu man dai?
rak: hapit na ko bijaan
rak: mubalik na sa iyang ginikanan
ror: ginikanan?
rak: mao ang akong buhat aron dili siya nako makalimtan sa tibook kinabuhi
rak: ang among estorya kay dili mn mapublish sa maalaala mo kaya
rak: gi publish nako sa blogs
ror: nganung muuli man sya?...wala ko kasabot nimo woie atay
rak: bayot muuli na siya kay human na ang iyang trabaho diri
rak: muuli na siya sa iyang asawa didto sa capiz woi
ror: aw ahahaha
ror_: humana iya contrata? dili sya mangaply og lain?
ror: tabangi bayut wioie
rak: ay di ko oi
ror: unya unsa man iya ingon?
rak: gusto na naku og kalipay
ror: sus plastik kah
rak: gikapoy na ko day
rak: i need freedom
ror: plastik!
ror: plastik!
ror: plastik!
rak: mangita na pod lain?
rak: mura ra ba dili siya no?
rak: plastic pod kang bayota ka
rak: ra ba
rak: uli na sia pero mubalik sa laing lugar na
rak: asa nmn ka woiiiiiiiiiiiiiiii
rak: ahat ra man ka mawagtang
rakpisti
ror: nia lang ko
ror: nipalit lang kog softdrinks sa tindahan kay giuhaw ko nimo
BUZZ!!!
rak: ambot nimo oi
rak: wa ko kabalo kung ikaw pa ba si roger nga akong besfren sa college?
ror: nganu man?
ror: nipalit lang kog drinks woie
ror: amew
rak: nga mag estoryahanay sa ssulod sa toilet bahin sa imong mga laki
ror: ahahaha
rakn: karon bijaan ra man ko nimo ahat
rak: amaw
ror: bitaw dai nhoh?
ror: kadumdom pa diay ka ato dai?
rorlas: mura tag mga gurls ato bah
ror: toilet ang drama
rak: ako dili ko kalimot sa atong mga kaagi
rak: ikaw bayot ambot nimo
rak: unja kadumdum pa ko nga natulisan ang imong celepono ka ikaw katul nga bayot?
rak: kadumdum ka adto?
ror: ahahaha
ror: woie bayut ayaw nato iparember woie...
ror: maluoy ka
ror: ahahahah
rak: kadumdum kapaba ng didto ta sa balay sa mga bataong laki nga ako didto sa kwarto nagchupaay unya ikaw sa sofa sa gawas lang?
rak: kadumdum ka nga kauban nimo si bangkay ning adto mo sa avenida tan-aw sine nga daghan diay didto lafang?
ror: huh?
ror_: wala nako kadumdum ato woie
ror_: unsa man to nga sitwasyon?
rak_n: ang unsa?
ror_: katong nakigchupaay ka tapos naa lang ko sa gawas
rak_da kahinumdum ka katong kapitbahay nila gani?
rak_ naay tulo nga mga batan-ong laki?
ror_: tapos?
ror_: ahhhhhhhhhhhhhhhhh
ror_: uu!!!!!!!!!!!!!!!!!
rak_: mao lagi to
ror_las: nganung wala man ko ato kachupa?
rak_: naa oi
rak_ kahuman namo, gipadayon ninio ning sulod mo sa kwarto
ror_: pasinselyo sako
ror_: uu diay kadumdum na diay ko ato
ror_: katong gipainum lang nato empe
rak_: mao
rak_: unja kabalo ka ba nga nahigugma ka kang israel?
rak_n: unja kahinumdum ka nga ang imong uyab bayot pod diay?
ror_: israel...
ror_: potahhhh...
ror_: ahahahha
ror_: yuts woie ayaw nato iparecall beh
rak_n: naay nahitabo sa inyo?
rak_: day?
rak_: gimingaw na jud ko nimo yots
ror_: bitaw dai woie...halugon jud taka pagmagkita tah...
rak_: sa una nga maglakwatsa ta bisan wala koy kwarta
rak_ dili oi magsex nlang ta
rak_: aron lami
rak_: hahahahahha
ror_: ana diay nah?..
rak_n: mao namay uso ron
ror_: atay kinsa man mulubot nato?..
rak_: sa mga magbesfrend
rak_: duha gud ta magpulihay
ror_: dili man ko kabalo maglubot woie
rak_: or mangita tag laki nga atong ludhan
rak_n: ambot nimo...
rak_: bakakon ka
ror_: cgeh mangita nalang tag laki yuts woie...
rak_: katong imong pamangkin woi
ror_: atay
ror_: ahahah
rak_: asa nmn sia ron?
ror_: ayaw lang to dai woie maluoy kah
rak_: ngano man?
rak_: ikaw jud dili jud ka manghatag
ror_: naa pa toy future woie..
ror_: ahahaha
rak_: hala woi kita diay wa na ta future?
rak_: mao lagi gikapoy nako diri gusto nlang nako ang simple life
rak_: katong naay negosyo
rak_: makakaon og lamo
rak_: lami
ror_: dai ako diri simple lang kaayo ako life
rak_: naay laki
rak_: mao lagi woi
rak_n: o sige na day basin busy na pod ka woi
rak_: basaha na raman akong blogs
ror_: dai makakaon lang kog ginamos og sardinas ok na sakoa..tapos with all the friendship nga cge kag katawa..tapos lalaki usahay..kuntento nako ana
ror_: dili ko busy woie...
rak_: nganong dili man ka makig estorya nako pisti oi
rak_: nag inum me gabii
rak_: smirnoff og red horse
rak_: murag kong mabuang
rak_: late ko ning sulod unja si vincent wa ka sulod kay pasado 7 am na nahawhawan
rak_: tan-awa ra ang bayot, na stroke na poddddddddddd
ror_: nagbasa ko woie
rak_: mukirig jud ka
ror_: nganung nag inum man mo?
rak_: naay bisita among kauban sa balay
rak_: bayot pod pareho sila taga davao
rak_: nimtas ba to?
rak_: mintas?
rak_n: whatever?
ror_: aw
ror_: wala ko balo anah dai
ror_: unsa ingon ni vincent
rak_: gitawgan sia sa iyang engr
rak_: ingon ra man nga wa siya kamatag sayo
ror_: atay
rak_: magsulti ta sa imong sexcapades diha oi
rak_: dili ng kanng ubang tawo
ror_: aw
ror_: ahahah
ror_: unsa man imo ask?...
rak_: bayot ang imong uyab... ang imong kayat... ang imong panguwag
rak_: musta na diay si mareng vicky?
rak_: ang iyang mga anak?
ror_: ai ok na iya kahimtang dai
ror_: naa na syay tindahan...
rak_: imong nanay musta nmn?
ror_: yuts wala diay ka kabalo?
ror_las: wala naman si mamang
ror_las: adto lang november...
rak_: hala mao ba?
rak_: ako pod tawon lolo, side ni papa
ror_: ahhhh
rak_ last month lang day
rak_: tiguwang na kaayo
ror_: cancer of the lungs man tong sako mama nikalit lang bah
rak_n: mao ba?
rak_: ikaw mag amping sa imong gikaon diha oi
ror_: yes...
rak_: kinahanglan malinis og hugasan sag taman bago kan-on
ror_: gikuhaan man gani tog tubig kaduha katong wala pa mahibal an...
rak_: thats life
rak_: ikaw kinahanglan nga katong imong kan-on nga uten kabalo ka niya og hinluan sa
ror_: aw pag uten bisan bahong tiktik kay uten gihapon..payts nah
rak_: dili kanang diha ra sa daplin-daplin
rak_: la oi
ror_ : ahhhh
ror_: ai woie unsa manang daplin2 imo pasabot
ror_: asa naman ka bayut
rak_: ja ra
rak_: unya
rak_n: nanawag ang belat
rak_: ask niya pila iyang utang sa akoa
rak_: kabalo ka nga kapautang ko dirig baboy mga dvd
rak_: aron naay extra kita ba
BUZZ!!!
ror_: ahahah
ror_: ana jud ka ka negosyante diha yuts?
rak_: hunahuna pod ko palit og makina sa panahi
rak_: na ilado na ko diri day nga magbababoy
rak_: or dvd dvd murag bombay
rak_: na stroke na pod
ror_: ahahaha
ror_: ok lang na woie
ror_: maayo gani kay innovative ka
ror_is typing a message.
ror_: char
rak: unya pag wala na akong asawa diri
rak_: balik napod kog magbaligya sa akong lawas
rak_: daghan man diri mga arabo nga maggukod nako
rak: bayot
rak: musta na day
rak: wa man ka magpadungog oi
ror: yes ading
ror: im fine..
rak: iba na jud ka karon
rak: usa na ka nga bulahan sa tanan
ror: busy jud ko sa sex dai
rak: datu og gwapa kaayo
ror: as in sex didto, sex dinhi, sex dinha
rak: sa gilid-gilid pod?
ror: super sex lang man tawon ako ginabuhat karon maong nabusy ko...
ror_: uu sa daplin daplin lang gud
rak_: ayaw ing-ana woi mawala ang atong pagkadiosnon nga gikan ra ba ta sa christian university
ror: wala koy labot anang pcu gikamuhian ko sya
rak: asa nmn ang imong pagkabulahan sa tanan?
ror: gikawat na guro ni lola noelle
rak_ hapit napod ko day masingle ladies niiini
ror: nganu man dai?
rak: hapit na ko bijaan
rak: mubalik na sa iyang ginikanan
ror: ginikanan?
rak: mao ang akong buhat aron dili siya nako makalimtan sa tibook kinabuhi
rak: ang among estorya kay dili mn mapublish sa maalaala mo kaya
rak: gi publish nako sa blogs
ror: nganung muuli man sya?...wala ko kasabot nimo woie atay
rak: bayot muuli na siya kay human na ang iyang trabaho diri
rak: muuli na siya sa iyang asawa didto sa capiz woi
ror: aw ahahaha
ror_: humana iya contrata? dili sya mangaply og lain?
ror: tabangi bayut wioie
rak: ay di ko oi
ror: unya unsa man iya ingon?
rak: gusto na naku og kalipay
ror: sus plastik kah
rak: gikapoy na ko day
rak: i need freedom
ror: plastik!
ror: plastik!
ror: plastik!
rak: mangita na pod lain?
rak: mura ra ba dili siya no?
rak: plastic pod kang bayota ka
rak: ra ba
rak: uli na sia pero mubalik sa laing lugar na
rak: asa nmn ka woiiiiiiiiiiiiiiii
rak: ahat ra man ka mawagtang
rakpisti
ror: nia lang ko
ror: nipalit lang kog softdrinks sa tindahan kay giuhaw ko nimo
BUZZ!!!
rak: ambot nimo oi
rak: wa ko kabalo kung ikaw pa ba si roger nga akong besfren sa college?
ror: nganu man?
ror: nipalit lang kog drinks woie
ror: amew
rak: nga mag estoryahanay sa ssulod sa toilet bahin sa imong mga laki
ror: ahahaha
rakn: karon bijaan ra man ko nimo ahat
rak: amaw
ror: bitaw dai nhoh?
ror: kadumdom pa diay ka ato dai?
rorlas: mura tag mga gurls ato bah
ror: toilet ang drama
rak: ako dili ko kalimot sa atong mga kaagi
rak: ikaw bayot ambot nimo
rak: unja kadumdum pa ko nga natulisan ang imong celepono ka ikaw katul nga bayot?
rak: kadumdum ka adto?
ror: ahahaha
ror: woie bayut ayaw nato iparember woie...
ror: maluoy ka
ror: ahahahah
rak: kadumdum kapaba ng didto ta sa balay sa mga bataong laki nga ako didto sa kwarto nagchupaay unya ikaw sa sofa sa gawas lang?
rak: kadumdum ka nga kauban nimo si bangkay ning adto mo sa avenida tan-aw sine nga daghan diay didto lafang?
ror: huh?
ror_: wala nako kadumdum ato woie
ror_: unsa man to nga sitwasyon?
rak_n: ang unsa?
ror_: katong nakigchupaay ka tapos naa lang ko sa gawas
rak_da kahinumdum ka katong kapitbahay nila gani?
rak_ naay tulo nga mga batan-ong laki?
ror_: tapos?
ror_: ahhhhhhhhhhhhhhhhh
ror_: uu!!!!!!!!!!!!!!!!!
rak_: mao lagi to
ror_las: nganung wala man ko ato kachupa?
rak_: naa oi
rak_ kahuman namo, gipadayon ninio ning sulod mo sa kwarto
ror_: pasinselyo sako
ror_: uu diay kadumdum na diay ko ato
ror_: katong gipainum lang nato empe
rak_: mao
rak_: unja kabalo ka ba nga nahigugma ka kang israel?
rak_n: unja kahinumdum ka nga ang imong uyab bayot pod diay?
ror_: israel...
ror_: potahhhh...
ror_: ahahahha
ror_: yuts woie ayaw nato iparecall beh
rak_n: naay nahitabo sa inyo?
rak_: day?
rak_: gimingaw na jud ko nimo yots
ror_: bitaw dai woie...halugon jud taka pagmagkita tah...
rak_: sa una nga maglakwatsa ta bisan wala koy kwarta
rak_ dili oi magsex nlang ta
rak_: aron lami
rak_: hahahahahha
ror_: ana diay nah?..
rak_n: mao namay uso ron
ror_: atay kinsa man mulubot nato?..
rak_: sa mga magbesfrend
rak_: duha gud ta magpulihay
ror_: dili man ko kabalo maglubot woie
rak_: or mangita tag laki nga atong ludhan
rak_n: ambot nimo...
rak_: bakakon ka
ror_: cgeh mangita nalang tag laki yuts woie...
rak_: katong imong pamangkin woi
ror_: atay
ror_: ahahah
rak_: asa nmn sia ron?
ror_: ayaw lang to dai woie maluoy kah
rak_: ngano man?
rak_: ikaw jud dili jud ka manghatag
ror_: naa pa toy future woie..
ror_: ahahaha
rak_: hala woi kita diay wa na ta future?
rak_: mao lagi gikapoy nako diri gusto nlang nako ang simple life
rak_: katong naay negosyo
rak_: makakaon og lamo
rak_: lami
ror_: dai ako diri simple lang kaayo ako life
rak_: naay laki
rak_: mao lagi woi
rak_n: o sige na day basin busy na pod ka woi
rak_: basaha na raman akong blogs
ror_: dai makakaon lang kog ginamos og sardinas ok na sakoa..tapos with all the friendship nga cge kag katawa..tapos lalaki usahay..kuntento nako ana
ror_: dili ko busy woie...
rak_: nganong dili man ka makig estorya nako pisti oi
rak_: nag inum me gabii
rak_: smirnoff og red horse
rak_: murag kong mabuang
rak_: late ko ning sulod unja si vincent wa ka sulod kay pasado 7 am na nahawhawan
rak_: tan-awa ra ang bayot, na stroke na poddddddddddd
ror_: nagbasa ko woie
rak_: mukirig jud ka
ror_: nganung nag inum man mo?
rak_: naay bisita among kauban sa balay
rak_: bayot pod pareho sila taga davao
rak_: nimtas ba to?
rak_: mintas?
rak_n: whatever?
ror_: aw
ror_: wala ko balo anah dai
ror_: unsa ingon ni vincent
rak_: gitawgan sia sa iyang engr
rak_: ingon ra man nga wa siya kamatag sayo
ror_: atay
rak_: magsulti ta sa imong sexcapades diha oi
rak_: dili ng kanng ubang tawo
ror_: aw
ror_: ahahah
ror_: unsa man imo ask?...
rak_: bayot ang imong uyab... ang imong kayat... ang imong panguwag
rak_: musta na diay si mareng vicky?
rak_: ang iyang mga anak?
ror_: ai ok na iya kahimtang dai
ror_: naa na syay tindahan...
rak_: imong nanay musta nmn?
ror_: yuts wala diay ka kabalo?
ror_las: wala naman si mamang
ror_las: adto lang november...
rak_: hala mao ba?
rak_: ako pod tawon lolo, side ni papa
ror_: ahhhh
rak_ last month lang day
rak_: tiguwang na kaayo
ror_: cancer of the lungs man tong sako mama nikalit lang bah
rak_n: mao ba?
rak_: ikaw mag amping sa imong gikaon diha oi
ror_: yes...
rak_: kinahanglan malinis og hugasan sag taman bago kan-on
ror_: gikuhaan man gani tog tubig kaduha katong wala pa mahibal an...
rak_: thats life
rak_: ikaw kinahanglan nga katong imong kan-on nga uten kabalo ka niya og hinluan sa
ror_: aw pag uten bisan bahong tiktik kay uten gihapon..payts nah
rak_: dili kanang diha ra sa daplin-daplin
rak_: la oi
ror_ : ahhhh
ror_: ai woie unsa manang daplin2 imo pasabot
ror_: asa naman ka bayut
rak_: ja ra
rak_: unya
rak_n: nanawag ang belat
rak_: ask niya pila iyang utang sa akoa
rak_: kabalo ka nga kapautang ko dirig baboy mga dvd
rak_: aron naay extra kita ba
BUZZ!!!
ror_: ahahah
ror_: ana jud ka ka negosyante diha yuts?
rak_: hunahuna pod ko palit og makina sa panahi
rak_: na ilado na ko diri day nga magbababoy
rak_: or dvd dvd murag bombay
rak_: na stroke na pod
ror_: ahahaha
ror_: ok lang na woie
ror_: maayo gani kay innovative ka
ror_is typing a message.
ror_: char
rak: unya pag wala na akong asawa diri
rak_: balik napod kog magbaligya sa akong lawas
rak_: daghan man diri mga arabo nga maggukod nako
Sunday, July 5, 2009
paglisan
Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko habang nakatingin ako kay Art na abala sa paglalagay ng packaging tape ng isang extra jumbo box ng dagupan express. Nararamdaman ko na parang may kuryenteng bumabalot sa buo kong katawan at tuloy-tuloy na dumaloy patungo sa bawat ugat ng aking mga mata, nagbabadyang lumuha.
Napatingin sa akin si Art kaya dali-dali kong kinurap-kurap ang aking mga mata para hindi matuloy ang pag-agos ng likidong nagsisimbulo ng isang emosyon. Emosyon ng kasiyahan? Or emosyon ng kalungkutan?
I’ve been less energetic nowadays. Is it because I have this emotion characterized by feeling of being alone? Or a state of mind or feelings of happiness that soon I’ll be free once again?
I remembered 8 months ago, I have proposed onto my self, that if someone will come into my life and eager to accept me and like me, (if he can love me too)of course after the love-romance with Sam, I’ll take him into my heart, care for him and love him too, more than I can give.
And then Art came into my life. I can’t describe how I felt that time when I met him, it’s against all odds, as all of my friends, best and closest, oppose my decision to have Art in my life.
Whatever negative thoughts I have heard from them, determinations to feel the love and cares of others whom I’m loved, I’d fight for the right to be pampered by someone, once again, and by this time, Pinoy.
“Hirap naman gumawa ng blogs na puro English, di ko alam gamitin ang past tense, past participle, present tense and present participle. “
Ganito nalang, tagalugin lahat…
Naging masaya rin ako sa piling ni Art. Nang sinabi ko sa kanyang magsama kami, di siya nagdalawang isip. Dahil sa ako ang nag-alok sa kanya, siyempre, gastos ko lahat, huwag nyo ng isa-isahin kung anu-ano ang mga gastusan sa bahay. Basta kung magkano ang gastos ko sa loob ng isang buwan, ganun din sa kanya. Ibig sabihin, doble ang gastos ko kada-buwan maliban pa na paminsan-minsang binibigyan ko siya ng pamasahe.
For first three months of togetherness, naramdaman ko ang saya ng isang may minamahal, nandung manood kami ng sine, kumain sa chili’s magshopping sa mall of emirates, magkasama sa Fujairah beach, at gabi-gabi ang pulot-gata.
Ako lang naman ang napabalitaang bading na may kalive-in sa lugar namin, dahil narin sa walang sawang kabo-broadcast ni “M” sa lahat ng pinoy na nakikilala niya.
Naramdaman ko lang ang paghihirap ng kalooban ko ng bigla siyang naging seloso, bawal na akong umalis ng di siya kasama, kelangan kong magpaalam sa kanya kung saan ako pupunta, kelangang kasama siya lagi kapag meron akong lakad o me mga pagsasalu-salo ang mga bading, tinatawagan niya ang kung sino mang number na nakarehistro sa mobile ko na hindi naka store.
Laging chini-chek ang inbox at outbox ng mobile ko, call history at ilang beses narin akong nahuli na may ka-text na lalaki. Bawal na akong makipagkuwentuhan sa mga lalaki dahil iniisip niya na mga lalaki ko sila dati,
Di nalang ako umiimik. Minsan nga,galing ako ng simbahan, Sunday noon, kasama ko si M. pagkatapos ng trabaho ko sinabi ko sa kanya na magsisimba ako ng 7:00.
Inilagay ko muna sa silent mode ang mobile ko para hindi disturbo sa mesa. Pagkatapos ng mesa saka ko palang ibinalik sa “general” at doon ko nakita na nakailang miscall narin siya at text.
“Gha, nasan ka na ba? Kanina pa kita tinatawagan.” Text niya sakin.
Tinawagan ko siya.
“katatapos lang ng simba, dadaan muna ko sa saloon,” sabi ko sa kanya.
“dadaanan pa ba kita jan?” aniya, 8:00 kasi ang uwian nila.
“wag na, saglit lang nmn ako, dumeretso ka na bahay, iniwan ko nmn ang susi sa lagayan.”
Habang naglalakad papuntang saloon ni Donna, tumawag si Art. Sinagot ko nmn, dati ang ringtone niya sa kin ay “Starry starry night, paint your palette blue and gray.”
Pero pinalitan ko ng “Alipin” dahil sa mungkahi narin ng kaibigan ko na hindi raw maganda ang kantang iyon.
“Gha, nasan ka naba?”
“kararating ko lang dito sa saloon, dadaan ako ng choitram, para makabili ng mga gulay.”
Dahil napasarap ang kuwentuhan di ko namalayan na tatlong minuto na pala ang nakalipas. Biglang tumunog ulit ang mobile ko.
“Starry starry night, paint your palette blue and gray.”
“Hello, paalis na ako dito sa saloon.” Sagot ko.
“kala ko ba kanina ka pa umalis at dadaan ka pa ng Choitram? Nandito na ako sa bahay.” Halatang yamot na yamot si Art.
“Sandali lang, mag-antay ka jan, uuwi naman ako.” Nayayamot ko ring sagot sa kanya.
Sa madaling salita, nakarating na ako ng choitram at nakabili narin ng mga gulay, nasa taxi na ako ng biglang tumunog ulit ang mobile ko.
Pasigaw akong sumagot,”Ano ba, hindi na nakakatuwa iyang ginagawa mo, pauwi na ako.”
“Bahala ka nga.” Tanging nasambit niya at pinatay ang phone niya.
Matagal din ang usad ng taxi dahil sa sobrang traffic. Biglang tumunog ulit ang mobile ko pero sa pagkakataong ito, hindi na iyong ringtone ni Art kundi, ringtone ng message na pumasok.
“Bahala ka nga, tinatanong ko lang kung nasan kana, dahil kanina kapa nagsasabing pauwi ka na, mahigit isang oras na ang lumipas pero wala ka parin. Simula ngayon , di na kita tatawagan, at alam ko na rin kung san ko ilulugar ang sarili ko.” Message ni Art sakin.
Parang uminit ang buo kong mukha at nagpanting ang tenga ko sa tinuran niya. Kahit nanginginig ako sa galit, tinext ko siya ng ganito:
“Gha alam mo namang galing ako ng simba, dumaan na rin ako sa choitram dahil iniisip ko kung ano ang kakainin niyo at babaunin niyo kinabukasan, kung hindi mo iniisip ang “putang-inang” kakain niyo, ako iniisip ko ‘yon araw-araw!”
Sa isip ko, kung kaharap ko lang si Art, para bang sinisigawan ko siya sa mukha at ihahampas ko sa kanya ang mga pinamili kong gulay. Pero hindi, nasa taxi ako at nasa bahay siya.
Nalaman ko nlang na me sayad na pala ang mokong dahil kalahati na ng napoleon ang nauubos niya, ng dumating na ako sa bahay, me mga bisita kaya pinigilan ko ang emosyong magwala. Di ko siya pinapansin, nilagay ko lang lahat ng mga pinamili ko sa fridge at di ko na inisip na magluto ng ulam,
“magluto kayo kung gusto niyong magluto” sa isip ko.
ITUTUOY MUNA… pagod na ako…
Napatingin sa akin si Art kaya dali-dali kong kinurap-kurap ang aking mga mata para hindi matuloy ang pag-agos ng likidong nagsisimbulo ng isang emosyon. Emosyon ng kasiyahan? Or emosyon ng kalungkutan?
I’ve been less energetic nowadays. Is it because I have this emotion characterized by feeling of being alone? Or a state of mind or feelings of happiness that soon I’ll be free once again?
I remembered 8 months ago, I have proposed onto my self, that if someone will come into my life and eager to accept me and like me, (if he can love me too)of course after the love-romance with Sam, I’ll take him into my heart, care for him and love him too, more than I can give.
And then Art came into my life. I can’t describe how I felt that time when I met him, it’s against all odds, as all of my friends, best and closest, oppose my decision to have Art in my life.
Whatever negative thoughts I have heard from them, determinations to feel the love and cares of others whom I’m loved, I’d fight for the right to be pampered by someone, once again, and by this time, Pinoy.
“Hirap naman gumawa ng blogs na puro English, di ko alam gamitin ang past tense, past participle, present tense and present participle. “
Ganito nalang, tagalugin lahat…
Naging masaya rin ako sa piling ni Art. Nang sinabi ko sa kanyang magsama kami, di siya nagdalawang isip. Dahil sa ako ang nag-alok sa kanya, siyempre, gastos ko lahat, huwag nyo ng isa-isahin kung anu-ano ang mga gastusan sa bahay. Basta kung magkano ang gastos ko sa loob ng isang buwan, ganun din sa kanya. Ibig sabihin, doble ang gastos ko kada-buwan maliban pa na paminsan-minsang binibigyan ko siya ng pamasahe.
For first three months of togetherness, naramdaman ko ang saya ng isang may minamahal, nandung manood kami ng sine, kumain sa chili’s magshopping sa mall of emirates, magkasama sa Fujairah beach, at gabi-gabi ang pulot-gata.
Ako lang naman ang napabalitaang bading na may kalive-in sa lugar namin, dahil narin sa walang sawang kabo-broadcast ni “M” sa lahat ng pinoy na nakikilala niya.
Naramdaman ko lang ang paghihirap ng kalooban ko ng bigla siyang naging seloso, bawal na akong umalis ng di siya kasama, kelangan kong magpaalam sa kanya kung saan ako pupunta, kelangang kasama siya lagi kapag meron akong lakad o me mga pagsasalu-salo ang mga bading, tinatawagan niya ang kung sino mang number na nakarehistro sa mobile ko na hindi naka store.
Laging chini-chek ang inbox at outbox ng mobile ko, call history at ilang beses narin akong nahuli na may ka-text na lalaki. Bawal na akong makipagkuwentuhan sa mga lalaki dahil iniisip niya na mga lalaki ko sila dati,
Di nalang ako umiimik. Minsan nga,galing ako ng simbahan, Sunday noon, kasama ko si M. pagkatapos ng trabaho ko sinabi ko sa kanya na magsisimba ako ng 7:00.
Inilagay ko muna sa silent mode ang mobile ko para hindi disturbo sa mesa. Pagkatapos ng mesa saka ko palang ibinalik sa “general” at doon ko nakita na nakailang miscall narin siya at text.
“Gha, nasan ka na ba? Kanina pa kita tinatawagan.” Text niya sakin.
Tinawagan ko siya.
“katatapos lang ng simba, dadaan muna ko sa saloon,” sabi ko sa kanya.
“dadaanan pa ba kita jan?” aniya, 8:00 kasi ang uwian nila.
“wag na, saglit lang nmn ako, dumeretso ka na bahay, iniwan ko nmn ang susi sa lagayan.”
Habang naglalakad papuntang saloon ni Donna, tumawag si Art. Sinagot ko nmn, dati ang ringtone niya sa kin ay “Starry starry night, paint your palette blue and gray.”
Pero pinalitan ko ng “Alipin” dahil sa mungkahi narin ng kaibigan ko na hindi raw maganda ang kantang iyon.
“Gha, nasan ka naba?”
“kararating ko lang dito sa saloon, dadaan ako ng choitram, para makabili ng mga gulay.”
Dahil napasarap ang kuwentuhan di ko namalayan na tatlong minuto na pala ang nakalipas. Biglang tumunog ulit ang mobile ko.
“Starry starry night, paint your palette blue and gray.”
“Hello, paalis na ako dito sa saloon.” Sagot ko.
“kala ko ba kanina ka pa umalis at dadaan ka pa ng Choitram? Nandito na ako sa bahay.” Halatang yamot na yamot si Art.
“Sandali lang, mag-antay ka jan, uuwi naman ako.” Nayayamot ko ring sagot sa kanya.
Sa madaling salita, nakarating na ako ng choitram at nakabili narin ng mga gulay, nasa taxi na ako ng biglang tumunog ulit ang mobile ko.
Pasigaw akong sumagot,”Ano ba, hindi na nakakatuwa iyang ginagawa mo, pauwi na ako.”
“Bahala ka nga.” Tanging nasambit niya at pinatay ang phone niya.
Matagal din ang usad ng taxi dahil sa sobrang traffic. Biglang tumunog ulit ang mobile ko pero sa pagkakataong ito, hindi na iyong ringtone ni Art kundi, ringtone ng message na pumasok.
“Bahala ka nga, tinatanong ko lang kung nasan kana, dahil kanina kapa nagsasabing pauwi ka na, mahigit isang oras na ang lumipas pero wala ka parin. Simula ngayon , di na kita tatawagan, at alam ko na rin kung san ko ilulugar ang sarili ko.” Message ni Art sakin.
Parang uminit ang buo kong mukha at nagpanting ang tenga ko sa tinuran niya. Kahit nanginginig ako sa galit, tinext ko siya ng ganito:
“Gha alam mo namang galing ako ng simba, dumaan na rin ako sa choitram dahil iniisip ko kung ano ang kakainin niyo at babaunin niyo kinabukasan, kung hindi mo iniisip ang “putang-inang” kakain niyo, ako iniisip ko ‘yon araw-araw!”
Sa isip ko, kung kaharap ko lang si Art, para bang sinisigawan ko siya sa mukha at ihahampas ko sa kanya ang mga pinamili kong gulay. Pero hindi, nasa taxi ako at nasa bahay siya.
Nalaman ko nlang na me sayad na pala ang mokong dahil kalahati na ng napoleon ang nauubos niya, ng dumating na ako sa bahay, me mga bisita kaya pinigilan ko ang emosyong magwala. Di ko siya pinapansin, nilagay ko lang lahat ng mga pinamili ko sa fridge at di ko na inisip na magluto ng ulam,
“magluto kayo kung gusto niyong magluto” sa isip ko.
ITUTUOY MUNA… pagod na ako…
last love letter
Dedicated to my once beloved Sam:
To the person I considered my soulmate.
When you came into my life, I told myself I would love you and never gonna hurt you.
You were my bestfriend, my love, my everything.
Til 1 day, you came and said, “I’m sick, I’m afraid, I can’t stay with you anymore.
I refuse to believe at first, but when I saw those tears feel down on your cheeks. It spell out that truth about how you really feel inside you…
You were deeply hurt, yah I know it was hurt too…
You can’t even look straight into my eyes, when you said “It was too late”.
My life has change at the very moment.
I just found myself on bended knees, yelling….”why”?
I was down, completely, but I had to be strong for you at your worst I was there.
Until the day has come for us to say goodbye, I knew it, but I can’t just accept it.
If only I knew that was the last time I should have hold you and never let go, the kiss, the whisper, and embrace…
It was the last… I can feel your arms falling down slowly… I know you’re gone.
We always thought our love was enough for us to last, It was a sad ending… it’s God’s will…
I know you’re happy now, wherever you are, and me… here I am hurting… broken.
Those 3 long years, it’s all gone now, how can I forget? How can I start over once again?
I’m sorry if you see my life falling apart. I know I can’t get you back, and I won’t be seeing you for the rest of my life.
It’s more than a month now, this has been the longest time of my life… the most painful time I ever had.
The sadness of the nights brings back the days we had, the time you let go of me, and the moment that I surrendered you… even silence reminds me of sorrows, the pain and my hopelessness.
Let me suffer in silence, til I get over you, slowly, I can let you go… and I will be me once again…
I will be keeping my promise, I will move on, but you will always be, a part of me…
Hear me say this, one last time… I have found the essence of my life “, I have discovered a world that’s beautiful, because of you”.
My love, my misery…
I’m letting go of you now…
Its time to set myself free
This is the hardest thing I will do, coz I still love you… and this love…
This is all I have… empty heart!
To the person I considered my soulmate.
When you came into my life, I told myself I would love you and never gonna hurt you.
You were my bestfriend, my love, my everything.
Til 1 day, you came and said, “I’m sick, I’m afraid, I can’t stay with you anymore.
I refuse to believe at first, but when I saw those tears feel down on your cheeks. It spell out that truth about how you really feel inside you…
You were deeply hurt, yah I know it was hurt too…
You can’t even look straight into my eyes, when you said “It was too late”.
My life has change at the very moment.
I just found myself on bended knees, yelling….”why”?
I was down, completely, but I had to be strong for you at your worst I was there.
Until the day has come for us to say goodbye, I knew it, but I can’t just accept it.
If only I knew that was the last time I should have hold you and never let go, the kiss, the whisper, and embrace…
It was the last… I can feel your arms falling down slowly… I know you’re gone.
We always thought our love was enough for us to last, It was a sad ending… it’s God’s will…
I know you’re happy now, wherever you are, and me… here I am hurting… broken.
Those 3 long years, it’s all gone now, how can I forget? How can I start over once again?
I’m sorry if you see my life falling apart. I know I can’t get you back, and I won’t be seeing you for the rest of my life.
It’s more than a month now, this has been the longest time of my life… the most painful time I ever had.
The sadness of the nights brings back the days we had, the time you let go of me, and the moment that I surrendered you… even silence reminds me of sorrows, the pain and my hopelessness.
Let me suffer in silence, til I get over you, slowly, I can let you go… and I will be me once again…
I will be keeping my promise, I will move on, but you will always be, a part of me…
Hear me say this, one last time… I have found the essence of my life “, I have discovered a world that’s beautiful, because of you”.
My love, my misery…
I’m letting go of you now…
Its time to set myself free
This is the hardest thing I will do, coz I still love you… and this love…
This is all I have… empty heart!
Saturday, July 4, 2009
kantahan
Balak naming magsimba ng first friday of the month, it was announced last friday of last month that Fr. Zacky will be leaving in UAE dynasty and will be assigned in Kingdom of Bahrain.
Mass for filipino communities done now in every first and last fridays of the month, it starts 12:00 PM. Everybody likes Fr. Zacky just the way he delivers his messages after reading of gospel of the Lord.
Marami talagang napapatawa, natutuwa, binabase niya lahat ng sermons niya on actual events about what he hears, sees, and interacted.
Pero ang nangyari dahil dito...(sabay pause at mega click ng add image)
sa mga alak na ito, nagising kami ni Art ng 11:55 am ng friday morning, kaya di na ako nakadalo ng huling mass ni father Zacky. Pagdating ni Donna galing ng simba...
"Manding, ba't di mo ako ginising para makapagsimba?" tanong-sisi ko sa kanya.
"Mga tulog pa man mo, manding, kabalo man ko nga hubog mo gabii," paliwanag niya.
"Sinonn bakla ang nandun?" tanong ko ulit.
"wala. ako lang ang nag-iisang reyna dun."
"di ba nagsimba si M, si Ugat Luna, at ang dalawang magjowang Al & El?" tanong ko ulit.
"wala ang mga bayot, si M, 24 hours ang duty, si Ugat Luna, hindi nagparamdam, si El lang ang nakita ko dun, wala si Al, baka war ang mag-asawa, alam mo nmn ung tito mong tiburcio." pahayag ni donna.
nasa kusina kami ni donna habang nagkukwentuhan ng biglang tumunog ang Nokia touch screen kong cellphone, "Right na...na...na..." (ring tone ko) "Ms. Iligan..". sabi ng mobile ko..."Ms. Iligan... ulit ng lalaking nakaprogram sa mobile ko kapag may tumatawag sakin at binabanggit kong sino ang tumatawag.
"O, bakit?" sagot ko sa phone...
"....,...... ..... ................. ................." sabi ng nasa kabilang linya.
"o sige, bahala kayo." sagot ko sa kabilang linya.
".....,,,,......,,,," patuloy ng nasa kabilang linya na si Ms. Iligan.
"oo nga, pumunta kayo..." padabog kong sagot. sabay, "ok, bye."
"sino yon gha?!" tanong ni Art na nakahiga parin sa kama.
"sina Ms. Iligan at si Egu, pupunta daw dito, videoke daw at maliligo sa beach around 6:pm" pahayag ko.
"sasama kaba?" patay-malisyang tanong ni Art.
"Natural, tayo nga ang maliligo." may pagkayamot kong sagot.
Sa madaling salita, dumating na ang panauhin, at gising narin si Art at Leon. nakapagluto narin ako ng sinigang ng hipon, at meron akong inihandang "kuyog" maliliit na isda na parang ginawang bagoong, hindi siya "ginamos" ng mga bisaya dahil buong-buo pa ang mga maliliit na isda, di tulad ng ginamos na halos sabaw nlang.
pagkatapos namin kumain, pinatugtog ko na ang Mediacom at nagsimula na kaming magkantahan, unang kumanta si Leon, inaalay sa akin, para daw sa nalalapit kong pagbabago...
ang title ng awitin niya...Celebrate, Jesus, celebrate.. naisipan kong kunan sila ng video,
si leon (nakahubad) kasi ang tipong di naniniwala na may diyos, mahilig sa rally, at galit na galit sa gobyerno lalo na kay gloria.
si EGU (with blue shawl) ang bagong salta sa lugar namin, galing ng Oman, nag exit at hanggang ngayon naghahanap parin ng trabaho.
(antagal palang magprocess ng video, huh!)
at ito pa ang matindi, nagmistulang MG (Miss Gay) ang room ko dahil nag ala-candidates sina donna at Egu. kung ano-ano nlang ang nadampot at ginawang accessories sa katawan.
napakasaya talaga pag mga bading ang mga kasama mo...
habang kumakanta ako ng "go the distance" ni michael bolton, lumalabas na pinaghalong national costumes at evening gown ang competition.
enjoy watching...
Mass for filipino communities done now in every first and last fridays of the month, it starts 12:00 PM. Everybody likes Fr. Zacky just the way he delivers his messages after reading of gospel of the Lord.
Marami talagang napapatawa, natutuwa, binabase niya lahat ng sermons niya on actual events about what he hears, sees, and interacted.
Pero ang nangyari dahil dito...(sabay pause at mega click ng add image)
sa mga alak na ito, nagising kami ni Art ng 11:55 am ng friday morning, kaya di na ako nakadalo ng huling mass ni father Zacky. Pagdating ni Donna galing ng simba...
"Manding, ba't di mo ako ginising para makapagsimba?" tanong-sisi ko sa kanya.
"Mga tulog pa man mo, manding, kabalo man ko nga hubog mo gabii," paliwanag niya.
"Sinonn bakla ang nandun?" tanong ko ulit.
"wala. ako lang ang nag-iisang reyna dun."
"di ba nagsimba si M, si Ugat Luna, at ang dalawang magjowang Al & El?" tanong ko ulit.
"wala ang mga bayot, si M, 24 hours ang duty, si Ugat Luna, hindi nagparamdam, si El lang ang nakita ko dun, wala si Al, baka war ang mag-asawa, alam mo nmn ung tito mong tiburcio." pahayag ni donna.
nasa kusina kami ni donna habang nagkukwentuhan ng biglang tumunog ang Nokia touch screen kong cellphone, "Right na...na...na..." (ring tone ko) "Ms. Iligan..". sabi ng mobile ko..."Ms. Iligan... ulit ng lalaking nakaprogram sa mobile ko kapag may tumatawag sakin at binabanggit kong sino ang tumatawag.
"O, bakit?" sagot ko sa phone...
"....,...... ..... ................. ................." sabi ng nasa kabilang linya.
"o sige, bahala kayo." sagot ko sa kabilang linya.
".....,,,,......,,,," patuloy ng nasa kabilang linya na si Ms. Iligan.
"oo nga, pumunta kayo..." padabog kong sagot. sabay, "ok, bye."
"sino yon gha?!" tanong ni Art na nakahiga parin sa kama.
"sina Ms. Iligan at si Egu, pupunta daw dito, videoke daw at maliligo sa beach around 6:pm" pahayag ko.
"sasama kaba?" patay-malisyang tanong ni Art.
"Natural, tayo nga ang maliligo." may pagkayamot kong sagot.
Sa madaling salita, dumating na ang panauhin, at gising narin si Art at Leon. nakapagluto narin ako ng sinigang ng hipon, at meron akong inihandang "kuyog" maliliit na isda na parang ginawang bagoong, hindi siya "ginamos" ng mga bisaya dahil buong-buo pa ang mga maliliit na isda, di tulad ng ginamos na halos sabaw nlang.
pagkatapos namin kumain, pinatugtog ko na ang Mediacom at nagsimula na kaming magkantahan, unang kumanta si Leon, inaalay sa akin, para daw sa nalalapit kong pagbabago...
ang title ng awitin niya...Celebrate, Jesus, celebrate.. naisipan kong kunan sila ng video,
si leon (nakahubad) kasi ang tipong di naniniwala na may diyos, mahilig sa rally, at galit na galit sa gobyerno lalo na kay gloria.
si EGU (with blue shawl) ang bagong salta sa lugar namin, galing ng Oman, nag exit at hanggang ngayon naghahanap parin ng trabaho.
(antagal palang magprocess ng video, huh!)
at ito pa ang matindi, nagmistulang MG (Miss Gay) ang room ko dahil nag ala-candidates sina donna at Egu. kung ano-ano nlang ang nadampot at ginawang accessories sa katawan.
napakasaya talaga pag mga bading ang mga kasama mo...
habang kumakanta ako ng "go the distance" ni michael bolton, lumalabas na pinaghalong national costumes at evening gown ang competition.
enjoy watching...
Thursday, July 2, 2009
Sa Bahay Lang
maaga akong umuwi kasama ko si Ms. Iligan para ayusin namin ang mga gamit sa bahay, at para maayos narin niya ang room na lilipatan niya. 2 hours din kaming naghilahan, nagtulakan at nagbubuhat ng mga anik-anik, at ito ang kwarto ko after room make-over...magulo paring tignan, nagkalat lang pinagbihisan ko.
pagkatapos naming magligpit, dumating nmn si ART, pasado alas sais ng gabi, pero dito ME tirik parin ang araw hanggang 7pm. naisipan naming kumain pero walang ulam, buti nalang me natira pang beef na niluto ko kagabi, sinangag ni Ms Iligan ang kaning bahaw at ininit ang ulam.
kwentuhan kami ng kung ano-ano hanggang sa dumating na rin si Leon pero nagmamadali ring umalis kinuha lang ang perang hiniram niya sa akin, (sila kasi pag nanghiram sa akin ng pera, akala mo me mga patago, ura-urada kelangan nanjan kagad, mga pasaway at pasakit sa buhay ko).
nang umalis narin sina Ms Iligan at Leon, naisipan kong maglaro ng bookworm, di pa nga ako nakakapangalahati, nangungulit sakin si Art na bumili daw kami ng alak sa power house.
Di ako kumikibo, basta naglalaro lang ako, pero hindi ako tinantanan hanggang sa napa- oo na ako.
nagsuot lang ako ng pants at white t-shirts then go na kmi.
nong nandun na kami sa power house, kala mo bibili ng pang sari-sari store si mokong, parang lahat na yata ng alak gustong tikman, base narin sa sinabi niyang ung bilhin daw namin ang di pa namin natitikman.
napairap ako at tinaasan ko ng kilay ang mokong.
"ano ka, yong dating binibili nlang natin, masarap yon, di nakakalasing, kunin mo isang kahon para sa loob ng isang buwan." sambit ko.
"bili tayo nitong strongbow mukhang masarap." sabi ni Art.
"Mukha nga, mahal e, beer lang kamahal ng presyo." pagsang-ayon ko.
nabili narin namin ang gusto naming mga alak at ito ang mga iyon:
isang sosyal na may flavor an coffee cream, parang baileys din, 2 red wine, 2 strongbows beer na talaga nmng masarap, humahagod sa lalamunan, at isang kahon (24 pcs) na windhock beers.
gabi-gabi kaming ang tatagay ni Art kahit padaladalawa ng beer habang nanonood ng dvd movie, yong kasama kong si Leon, nuknukan ng arti. sagad ang buto ang kaartihan, di umiinom, kapag me bisitang lalaki nmn, pabirhing ewan na gusto pipilitin pa.
ay ewan sa taong ganun, paayaw-ayaw pero gusto nmn.
Sheik and the Camelyo
Nagulat ako sa pagbaba ko para maglunch sa buffet. me nakahandang malaking pagkain sa gitna at nandun din si Sheik Faisal, ang CEO at isa sa mga may ari ng Free Zone. Iilan pa lang ang tao, at sa pagkamangha ko kung anong pagkain iyong nakahain, kinunan ko muna ng pictures kasama si Sheik.tinanong ko ang waiter kung anong pagkain un at kung anong okasyon meron, isa raw itong baby camel with beryani rice. ito ang pagkain ng mga sheiks at royal family ng middle east particulary UAE, kapag merong special occasions, gatherings, kasal, etc.
at malalasap mo lang ang tunay na sarap ng isang baby camel kung nakakamay kang kumain, by this time, di pwede kasi nasa office day at maraming darating na mga panauhin.
nalaman ko rin na isang selebrasyon ito para sa mga freezone staffs (lang! di kami kasama, investors lang kami) dahil sa bagong titulo nila na "the new emerging free zone in UAE".
pero dinig ko sa kasama ko sa table, "we dont need any recognition, we will appreciate, but we are interested on increments." pahayag niya, aanhin nga nmn niya ang new emerging free zone kung di nmn sapat ang kinikita or kulang ang pasweldo nila di tulad sa mga nakaouti at itim na nakaupo lang, at walang alam at wlang ideas kung ano ang trabaho nila, pero tiba-tiba nmn ang sahod, kawawa parin ang mga expatriates.
bawal daw kumuha ang hindi staff ng freezone, kaya, i asked bert to get some for me so i can taste the baby camel, malinamnam, matabang nga lang, pano kaya nila niluto un ng buong-buo?
maya-maya lang nagsidatingan na ang mga staff ng FTZ para kumain, at halos mapuno ang buong area dahil sa mga PG(patay gutom) na mga staffs. me picture taking with sheik, pinikchuran pa nga ang table namin, e hindi nmn kami kasali sa lamunan nila, nakihingi lang kmi...
Halos sumambulat ang tiyan ko at parang mapapatid ang butones ng polo ko dahil sa sobrang kabusugan at sa dami ng nakain ko.
sa panahon ngayon, di na kelangang tanggihan ang grasya na pinamimigay na. kaya ang tanong ko, kaya ko bang magpaliit ng tiyan? kaya ba ng gym yan? or kelangan ko ng ng tamang disiplina sa pagkain...
Western Body Builders
“girl samahan mo naman ako sa gym, gabi na kasi pumupunta ang mga bakla, ayoko naman ng masyadong gabi na umuuwi, me pasok pa kasi kinabukasan, kung gusto mo mag gym ka na rin para mabawasan nmn ang tiyan mong super bulate na.”
Nasa parlor kami ni Donna habang nangungulit sakin si M na samahan ko raw siya sa pagegym. Dito sa saloon din ang tambayan namin pag wala kaming magawa sa buhay kasama si Ugat Luna. Ito rin ang naging pahingahan namin pagkatapos ng gym bago umuwi ng kanya-kanyang bahay.
Ilang araw narin niya akong pinapakiusapan dahil wala siyang kasama lalo’t puro Indians at Pakistani ang mga nagpapalaki ng katawan, at ang mga bading nga’y gabing gabi na kung maggym.
“ayoko ko talagang mag gym, girl, malalaki na mga braso ko at pag tumigil ako, lalong lalaki ang katawan ko at lulubo at ayokong matulad kay Mama Ida.” Mabilis na di ko pagsang-ayon sa gusto ni M. Si mama ida ang pinakamatanda sa aming magkakaibigan, malayo siya sa amin at lingguhan siya kung dumalaw . sa bahay namin ni Donna natutulog ng isa hanggang 2 gabi.
“tsaka wala akong anda ngayon, purita zobel ang sistah mo at di ko talaga wiz ang magpalaki ng katawan.” Patuloy ko.
“GAGA!, di nmn tayo magpapalaki ng katawan, magpapaliit lang tayo ng tiyan, tignan mo yang tiyan mo, nakakadiri na.” halos mayanig ang buong saloon ni donna sa lakas ng pagkakasambit ng “gaga’ ni M sa akin. “Oo matagal na akong gaga”, nasambit ko sa isip ko, sabay irap kay M.. may dahilan kung bakit gaga ako, at mas maraming alam si M tungkol sa mga kagagahan ko.
“sige na samahan mo na ako, ako magbabayad, samahan mo lang ako.” Pangungulit niya.
Nang marinig ko ang katagang siya ang magbabayad, naisip ko, why not? Chuknot… hindi nmn araw-araw pupunta at ayon nga sa kanya pagpapaliit ng tiyan ang focus namin. Pero, masarap kumain, kasi, wala rin ang pagpapaliit ko ng tiyan kung kumain akoy lamon naman, kung meron nga lang mabisang diet pills na isang laklakan lang e liliit na kagad ang tiyan ko, irerekomenda ko tlaga ng siyento porseinto kay M para matigil na ang pangungulit sakin na magpasama sa GYM.
Di ba nakakadegrade sa life ko na pupunta ako ng gym pero siya ang magbabayad? Para namang minaliit ko ang sarili ko na talagang di ko kayang magbayad. Dahil nga siya nmn ang nag-alok ng ganun, kaya ang ending napasama na ako sa kanya at isang araw, ito ang buhay namin sa gym.
Hila dito, hila doon, yuko , yuko at yuko parin. Habang si M ay parang tangang bangon-higa, higa-bangon, ano kaya kung umuwi nlang kami at mahiga siya for life ?at ako nmn ay yumuko forever? Wag nmn, malay niyo merong mabago sa buhay namin kapalit ng paghihirap naming ito…
Naisip ko akala ko pagpapaliit ng tiyan lang e mas marami ang ginagamitan ng braso. Iba ibang laki ng bareta at bilog na bakal, sino ba kasi ang nakaimbento ng ganitong gawain?
Masakit na ang tiyan ko pero kelangan ko raw makagawa ng 30-50 times na yuko-yuko-yuko, ek-ek na yan. Hayyyyyyy hirap ng magpaliit ng tiyan, sabagay ika nga beauty is pain. Siguro kaya beauty ako dahil marami akong pain, sa puso sa isip at spiritwal.
Sa ngayon, ilang beses narin kaming pumunta para sa yuko-yuko-yuko moment na yon, nagustuhan ko narin at sa kadahilanang lagi kaming shining star sa gym, maraming lalaki, maraming tagahanga, at sinusuot ko talaga ang maiiksing shorts ko para makita nila na isa akong diosa na bumaba mula sa kaharian ng desyerto. hindi naman sa lahat ng araw ng pumupunta kami, siya nagbabayad minsan ako rin ang nag-aabot. Minsan nga, tinutulungan ko pang hanapin sa wallet niya ang perang ipambabayad.
“san mo ba kasi isiniksik yong pera? para ka kasing laging ninanakawan jan sa wallet mo, kung saan-saang sulok ng wallet nakatago ang kayamanan mo.” Sambit ko habang nagmamasid sa kanya na halos mawarat na sa kabubulatlat. Napapangiti lang ang baklang M, sabi niya M stands for maganda, masarap, makati, malandi, mayaman.
Uy bakla, kung mababasa mo man ito, ikaw ang me sabing makati ka, malandi, at masarap ka, ang sabi ko nmn isa kang mayaman, di ko alam kung sino ang nagsabi na maganda ka. No comment na ako dun, kasi kung lalaki ang pagbabasehan, maganda ka ngang tlaga.
After I have finished writing this blog, my laptop goes black, as in black ang screen, black lahat ksi black nmn kulay nito. I asked to myself, “wha’ happen?” why the power is gone?”. Nataranta ako, kasi andami ko ng naisulat, at pag nagsulat uli ako, di ko na maalala ung iba at magbabago ang settings, as story lines, ang dialougues, etc…
Ang siste, battery empty pala ang laptop, nakakabit nman ung cord ng kuryente pero hindi naka – switch on ang power supply ang pinesteng extention wire. Giatay talaga, gusto kong magmura, magwala, at basagin ang screen ng laptop ko, ang tanong ko. Bakitttttttttttttttttttttttt?? As in gigil na gigil ako.
In-on ko na muna ang extention wire at ung laptop, safe mode daw, magtatagal pa to, kaya mega hit the strikes ako sa keyboards para di na magchecking ng discs ek-ek ever. Buti nlang narecover, naretrieve ko siya, tamang term sa computer, kaya tuloy ang ligaya, namutawi ang mga ngiti sa mga labi ko. At matutulog narin ako kasi meron isang kampon ng aswang na nakaabang sakin na kanina pa nang aasar na matulog na raw kami. Ang song na gusto niya, “sa pagtulog mahal, sana’y laging sabay tayo.”
END!!!
Nasa parlor kami ni Donna habang nangungulit sakin si M na samahan ko raw siya sa pagegym. Dito sa saloon din ang tambayan namin pag wala kaming magawa sa buhay kasama si Ugat Luna. Ito rin ang naging pahingahan namin pagkatapos ng gym bago umuwi ng kanya-kanyang bahay.
Ilang araw narin niya akong pinapakiusapan dahil wala siyang kasama lalo’t puro Indians at Pakistani ang mga nagpapalaki ng katawan, at ang mga bading nga’y gabing gabi na kung maggym.
“ayoko ko talagang mag gym, girl, malalaki na mga braso ko at pag tumigil ako, lalong lalaki ang katawan ko at lulubo at ayokong matulad kay Mama Ida.” Mabilis na di ko pagsang-ayon sa gusto ni M. Si mama ida ang pinakamatanda sa aming magkakaibigan, malayo siya sa amin at lingguhan siya kung dumalaw . sa bahay namin ni Donna natutulog ng isa hanggang 2 gabi.
“tsaka wala akong anda ngayon, purita zobel ang sistah mo at di ko talaga wiz ang magpalaki ng katawan.” Patuloy ko.
“GAGA!, di nmn tayo magpapalaki ng katawan, magpapaliit lang tayo ng tiyan, tignan mo yang tiyan mo, nakakadiri na.” halos mayanig ang buong saloon ni donna sa lakas ng pagkakasambit ng “gaga’ ni M sa akin. “Oo matagal na akong gaga”, nasambit ko sa isip ko, sabay irap kay M.. may dahilan kung bakit gaga ako, at mas maraming alam si M tungkol sa mga kagagahan ko.
“sige na samahan mo na ako, ako magbabayad, samahan mo lang ako.” Pangungulit niya.
Nang marinig ko ang katagang siya ang magbabayad, naisip ko, why not? Chuknot… hindi nmn araw-araw pupunta at ayon nga sa kanya pagpapaliit ng tiyan ang focus namin. Pero, masarap kumain, kasi, wala rin ang pagpapaliit ko ng tiyan kung kumain akoy lamon naman, kung meron nga lang mabisang diet pills na isang laklakan lang e liliit na kagad ang tiyan ko, irerekomenda ko tlaga ng siyento porseinto kay M para matigil na ang pangungulit sakin na magpasama sa GYM.
Di ba nakakadegrade sa life ko na pupunta ako ng gym pero siya ang magbabayad? Para namang minaliit ko ang sarili ko na talagang di ko kayang magbayad. Dahil nga siya nmn ang nag-alok ng ganun, kaya ang ending napasama na ako sa kanya at isang araw, ito ang buhay namin sa gym.
Hila dito, hila doon, yuko , yuko at yuko parin. Habang si M ay parang tangang bangon-higa, higa-bangon, ano kaya kung umuwi nlang kami at mahiga siya for life ?at ako nmn ay yumuko forever? Wag nmn, malay niyo merong mabago sa buhay namin kapalit ng paghihirap naming ito…
Naisip ko akala ko pagpapaliit ng tiyan lang e mas marami ang ginagamitan ng braso. Iba ibang laki ng bareta at bilog na bakal, sino ba kasi ang nakaimbento ng ganitong gawain?
Masakit na ang tiyan ko pero kelangan ko raw makagawa ng 30-50 times na yuko-yuko-yuko, ek-ek na yan. Hayyyyyyy hirap ng magpaliit ng tiyan, sabagay ika nga beauty is pain. Siguro kaya beauty ako dahil marami akong pain, sa puso sa isip at spiritwal.
Sa ngayon, ilang beses narin kaming pumunta para sa yuko-yuko-yuko moment na yon, nagustuhan ko narin at sa kadahilanang lagi kaming shining star sa gym, maraming lalaki, maraming tagahanga, at sinusuot ko talaga ang maiiksing shorts ko para makita nila na isa akong diosa na bumaba mula sa kaharian ng desyerto. hindi naman sa lahat ng araw ng pumupunta kami, siya nagbabayad minsan ako rin ang nag-aabot. Minsan nga, tinutulungan ko pang hanapin sa wallet niya ang perang ipambabayad.
“san mo ba kasi isiniksik yong pera? para ka kasing laging ninanakawan jan sa wallet mo, kung saan-saang sulok ng wallet nakatago ang kayamanan mo.” Sambit ko habang nagmamasid sa kanya na halos mawarat na sa kabubulatlat. Napapangiti lang ang baklang M, sabi niya M stands for maganda, masarap, makati, malandi, mayaman.
Uy bakla, kung mababasa mo man ito, ikaw ang me sabing makati ka, malandi, at masarap ka, ang sabi ko nmn isa kang mayaman, di ko alam kung sino ang nagsabi na maganda ka. No comment na ako dun, kasi kung lalaki ang pagbabasehan, maganda ka ngang tlaga.
After I have finished writing this blog, my laptop goes black, as in black ang screen, black lahat ksi black nmn kulay nito. I asked to myself, “wha’ happen?” why the power is gone?”. Nataranta ako, kasi andami ko ng naisulat, at pag nagsulat uli ako, di ko na maalala ung iba at magbabago ang settings, as story lines, ang dialougues, etc…
Ang siste, battery empty pala ang laptop, nakakabit nman ung cord ng kuryente pero hindi naka – switch on ang power supply ang pinesteng extention wire. Giatay talaga, gusto kong magmura, magwala, at basagin ang screen ng laptop ko, ang tanong ko. Bakitttttttttttttttttttttttt?? As in gigil na gigil ako.
In-on ko na muna ang extention wire at ung laptop, safe mode daw, magtatagal pa to, kaya mega hit the strikes ako sa keyboards para di na magchecking ng discs ek-ek ever. Buti nlang narecover, naretrieve ko siya, tamang term sa computer, kaya tuloy ang ligaya, namutawi ang mga ngiti sa mga labi ko. At matutulog narin ako kasi meron isang kampon ng aswang na nakaabang sakin na kanina pa nang aasar na matulog na raw kami. Ang song na gusto niya, “sa pagtulog mahal, sana’y laging sabay tayo.”
END!!!
Mga Lalaki sa likod ng Aparador
Ito ang aparador ko, gawang IKEA, mamahalin, pero hindi ako ang bumili, ang kumpanyang pinapasukan ko, kasama narin ang bed at sofa, di talaga ito para sa akin, binili ito para sa mga amo kong dutch, dahil nagsilayasan na silang lahat at ang naiwan ay ako at ang secretary naming Belgian, kinuha ko ang ibang furnitures at ang iba nmn ay ibinenta.
Tatlong beses na akong lumipat ng villa at tatlong beses ko naring nabuhat ang aparador kong ito sa tulong nga mga loyalty awardees kong kasambahay si Leon at ang jowa kong si ART. Di ko maiwan-iwan dahil maganda sia, malinis at malaki, lahat ng gamit ko kasyang ilagay… kasama na ang kay ART. Hindi pala lahat, kasi ung ibang hindi nagagamit nasa kahon sa ilalim ng kama ko.
Pero sinabi ko sa sarili ko, iiwan ko lang ang aparador, kapag di na niya kayang tumayo sa sarili niyang mga paa.
Hindi ko rin kayang basta nlang itapon dahil siya ang naging saksi sa lahat ng mga ginawa namin ni ART, ang pulot-gata, ang lambingan, ang tampuhan, at ang mga lalaking naihiga ko sa kama. Siya ang naging tagapagbantay at siya rin ang nagkukubli sa mga nakaw na sandaling ginawa ko at sa mga lalaking natikman ang aking alindog. Sino-sino ba sila? Ito po sila:
Kerala – boyfriend kong Indian mula pa sa Dubai, pero wala na kami ngayon dahil naisip ko, we’re not meant to each other,
Taleb – isang cute na balouchi na minsan kong tinawag na Sweetie, na wrong send pa ako nakarating kay Kerala. Isang buwan ding naging saksi ang aparador ko sa pulot-gata namin ni Taleb, magaling siya, kung kumadjot parang laging me kalaban, laging nanggigil sa bawat ulos ng kanyang tabak.
Wassem – cleaner ng building kung saan nanduroon ang office ko, ng malaman ko kay Inag na serbisyo publiko ang mokong, pinagawa ko rin sa kanya, rubo-rubo, himod-himod at chupa kung chupa sa kepyas ko. Natanggal siya sa trabaho at di ko na alam kung nasan na siya.
Malik – nakilala ko sa Friendster, viewing-viewing then nagkayayaang magkita at ayon na, higanteng mama, hanggang kili-kili lang ako, at ang titi? ¾ lang ang kayang ipasok sa kepyas ko… nakatatlong beses rin kaming nagpakasasa sa aking kama at bigla ko nlang inayawan.
Naging saksi din ang aparador ko sa pagniniig naming ni Mohamed, pinakilala sa akin ng friend kong receptionist ng clinic kung san nagpalagay ako ng braces. Nong magkita kami, sosyal ang lolo, jeep ang car kulay red, at nalaman kong CID siya dahil sinabi niya sa akin, CID ay kahalintulad ng NBI sa pinas. Di ako nasiyahan, me amoy ang katawan at di kapaki-pakinabang ang nota, maliit. Di na naulit yon.
Iyong Jordinian na cute na merong asawang pinay. si mohanand, syrianong di marunong mag-english. Si Leyte, una kong na-feature. At ang huli si ART.
Tatlong beses na akong lumipat ng villa at tatlong beses ko naring nabuhat ang aparador kong ito sa tulong nga mga loyalty awardees kong kasambahay si Leon at ang jowa kong si ART. Di ko maiwan-iwan dahil maganda sia, malinis at malaki, lahat ng gamit ko kasyang ilagay… kasama na ang kay ART. Hindi pala lahat, kasi ung ibang hindi nagagamit nasa kahon sa ilalim ng kama ko.
Pero sinabi ko sa sarili ko, iiwan ko lang ang aparador, kapag di na niya kayang tumayo sa sarili niyang mga paa.
Hindi ko rin kayang basta nlang itapon dahil siya ang naging saksi sa lahat ng mga ginawa namin ni ART, ang pulot-gata, ang lambingan, ang tampuhan, at ang mga lalaking naihiga ko sa kama. Siya ang naging tagapagbantay at siya rin ang nagkukubli sa mga nakaw na sandaling ginawa ko at sa mga lalaking natikman ang aking alindog. Sino-sino ba sila? Ito po sila:
Kerala – boyfriend kong Indian mula pa sa Dubai, pero wala na kami ngayon dahil naisip ko, we’re not meant to each other,
Taleb – isang cute na balouchi na minsan kong tinawag na Sweetie, na wrong send pa ako nakarating kay Kerala. Isang buwan ding naging saksi ang aparador ko sa pulot-gata namin ni Taleb, magaling siya, kung kumadjot parang laging me kalaban, laging nanggigil sa bawat ulos ng kanyang tabak.
Wassem – cleaner ng building kung saan nanduroon ang office ko, ng malaman ko kay Inag na serbisyo publiko ang mokong, pinagawa ko rin sa kanya, rubo-rubo, himod-himod at chupa kung chupa sa kepyas ko. Natanggal siya sa trabaho at di ko na alam kung nasan na siya.
Malik – nakilala ko sa Friendster, viewing-viewing then nagkayayaang magkita at ayon na, higanteng mama, hanggang kili-kili lang ako, at ang titi? ¾ lang ang kayang ipasok sa kepyas ko… nakatatlong beses rin kaming nagpakasasa sa aking kama at bigla ko nlang inayawan.
Naging saksi din ang aparador ko sa pagniniig naming ni Mohamed, pinakilala sa akin ng friend kong receptionist ng clinic kung san nagpalagay ako ng braces. Nong magkita kami, sosyal ang lolo, jeep ang car kulay red, at nalaman kong CID siya dahil sinabi niya sa akin, CID ay kahalintulad ng NBI sa pinas. Di ako nasiyahan, me amoy ang katawan at di kapaki-pakinabang ang nota, maliit. Di na naulit yon.
Iyong Jordinian na cute na merong asawang pinay. si mohanand, syrianong di marunong mag-english. Si Leyte, una kong na-feature. At ang huli si ART.
Wednesday, July 1, 2009
announcement
i have only discover this blogs 2 days ago and i was really mermerized to the fact that bloggers undoubtedly shared their lifes and sex.
without any hesitations, i started doing my blogs, writing some confidential experiences of my life, sex life in province, and sex and the city...
stories would be published according to categories, 1980's for my puberty, 1990's for my adulthood, and 2000's for my amazing extraordinary sex life...
kaya magulo ito, enjoy reading ang be my guests on my blogs...
without any hesitations, i started doing my blogs, writing some confidential experiences of my life, sex life in province, and sex and the city...
stories would be published according to categories, 1980's for my puberty, 1990's for my adulthood, and 2000's for my amazing extraordinary sex life...
kaya magulo ito, enjoy reading ang be my guests on my blogs...
Subscribe to:
Posts (Atom)