Tinatamad na ako.
Wala na akong maikuwento na aakma sa titulo ng aking blogspot.
Wala na akong sexcapades na naisusulat... na mga bago.
Kahit sa panaginip, o pangarap, wala akong maisip na makakapag-igting ng sidhi ng pagnanasa.
Iilan lang ang tagsunod ko, yong iba, naagnas na yata ng bagyong Ondoy at Pepeng.
Iyong iba naman, manaka-naka lang kung bumisita, at iyong iba nman, deadma lang.
Kaya nakakatamad na.
siguro, hindi nagugustuhan ng taga sunod o tagabasa ang aking blogspot.
Masyadong bang payak? O walang buhay ang bawat kwento na isinusulat ko.
O baka nman, wala akong maisulat ng kwento ng pakikipagniig dahil nakatali na ako.
Itinali ng isang makasarili...
Salamat sa lahat ng tumangkilik, nagbasa, nag komento sa bawat kwento ko, kahit, iisa o dalawa lang kayo.
Salamat sa naging followers ko kahit ilan sa inyo ay nawala rin sa sirkulasyon.
Salamat at naibahagi ko ang aking karanasan sa kahit anong aspeto ng buhay.
This will be a CALL to an END, but that doesnt mean I truly am leaving blogspot.com.
Baka sa ibang paraan, mabubuhay ulit ang aking malikhain sa pagsulat, mabubuhay ulit ang aking imahinasyon sa paggawa ng kwentong totoong nanyari sa aking buhay.
SaPilingNgLalaki.blogspot.com, I'm SIGNING OFF!
Monday, February 22, 2010
Wednesday, February 10, 2010
New environment
Taunan yata akong lumipat ng balay dito sa bundok ng desyerto. Pangatlong beses na this time.
Bukas na ang final destination ko sa balay, kaya naman araw-araw na akong naghahatid ng mga gamit, clothes at accessories.
Kaya kaninang umaga, tinawagan ko ang aking friendly driver na si Maria Elena Dy.
Nagpasundo ako, nagpahatid, bitbit ang aking vacuum cleaner, set of computer, at isang underwear.
Yes, you heard it right, di pa ako naliligo ng sunduin ako, natakot ako sa tubig sa balay.
Hindi tumalab ang heater ng balay, malamig parin na parang tubig na may yelo ang tubig.
Pagdating doon sa bago kong balay, mukhang sosyal na etoh, tsaka palang ako naligo.
Gumagana ang heater, at me shower, infairness...
Five minutes walks to my workplace.
Abot-tanaw lang sa office kong mahal ang gusaling nilipatan ko.
Bukas na ang final destination ko sa balay, kaya naman araw-araw na akong naghahatid ng mga gamit, clothes at accessories.
Kaya kaninang umaga, tinawagan ko ang aking friendly driver na si Maria Elena Dy.
Nagpasundo ako, nagpahatid, bitbit ang aking vacuum cleaner, set of computer, at isang underwear.
Yes, you heard it right, di pa ako naliligo ng sunduin ako, natakot ako sa tubig sa balay.
Hindi tumalab ang heater ng balay, malamig parin na parang tubig na may yelo ang tubig.
Pagdating doon sa bago kong balay, mukhang sosyal na etoh, tsaka palang ako naligo.
Gumagana ang heater, at me shower, infairness...
Five minutes walks to my workplace.
Abot-tanaw lang sa office kong mahal ang gusaling nilipatan ko.
Monday, February 1, 2010
May amoy
Di ko alam kung ang mga ipinapakilala sa akin ay mga pinagpilian na o talagang inilaan para sa akin.
Iyong una, nakakapandiri mang babuyin, pero ok narin basta tawag ng pangangati.
Maitim, maliit, pinagmamalaki ang bolitas kaya go narin ako, infairness, wala siyang amoy.
Sumunod kamakailan lang, mukhang malinis, dahil maputi, pero di ko gusto ang nakausling pustiso.
Medyo makapal ang mukha at pacute...
SA bawat hagod ko sa kanyang nipples at katawan, parang nakikiliti siya, feeling virgin,
Nakapants, nakashort, at ng inilabas ko sa brief, sumingaw ang masangsang na amoy.
Amoy tiktik, pakshet talaga, at kwatro pulgadas lang yata.
Kaya next time, ayoko na.
Gusto ko iyong ako na talaga ang pipili, hindi sa mag-iinarte ako, pero gusto lang ba nilang iparating na hindi ako maganda, hindi ako masarap, hindi ako kaakit-akit?
hindi siguro...
Iyong una, nakakapandiri mang babuyin, pero ok narin basta tawag ng pangangati.
Maitim, maliit, pinagmamalaki ang bolitas kaya go narin ako, infairness, wala siyang amoy.
Sumunod kamakailan lang, mukhang malinis, dahil maputi, pero di ko gusto ang nakausling pustiso.
Medyo makapal ang mukha at pacute...
SA bawat hagod ko sa kanyang nipples at katawan, parang nakikiliti siya, feeling virgin,
Nakapants, nakashort, at ng inilabas ko sa brief, sumingaw ang masangsang na amoy.
Amoy tiktik, pakshet talaga, at kwatro pulgadas lang yata.
Kaya next time, ayoko na.
Gusto ko iyong ako na talaga ang pipili, hindi sa mag-iinarte ako, pero gusto lang ba nilang iparating na hindi ako maganda, hindi ako masarap, hindi ako kaakit-akit?
hindi siguro...
Friday, January 29, 2010
Luha
Hindi ako natutuwa sa bagong balitang nakalap ko.
It will take another 6 months for electrical maintenance, commissioning and whatever!
Ibig sabihin, simula ngayon magbibilang pa ako ng anim na buwan bago matapos ang kontrata.
Ibig sabihin nito, anim na buwan ko pang makakasama si Kabit.
Anim na buwan pa akong magiging ganito.
At ganito...
Hindi na puting likido ang dadaloy sa aking pisngi kundi dugo
It will take another 6 months for electrical maintenance, commissioning and whatever!
Ibig sabihin, simula ngayon magbibilang pa ako ng anim na buwan bago matapos ang kontrata.
Ibig sabihin nito, anim na buwan ko pang makakasama si Kabit.
Anim na buwan pa akong magiging ganito.
At ganito...
Hindi na puting likido ang dadaloy sa aking pisngi kundi dugo
Sunday, January 24, 2010
Starry starry night
Tahimik sa loob ng kwarto ng dumating ako kagabi, natutuloy na ang ulupong, pero alam kong nakikiramdam ang mokong.
Iniligpit ko muna ang pinagkainan ko nong umaga.
Hindi man lang nagalaw, pati kanin at ulam, hindi rin nagalaw, at malabong nagluto dahil hindi nagalaw ang mga gulay, ibig sabihin, hindi siya kumain.
Sa sobrang galit, sa sobrang selos, kaya natiis niya ang gutom.
Nag facebook muna ako pagkatapos kong magligpit, gusto kong sumigaw ng bumungad sa akin ang mga lantang pananim sa FARMVILLE ko.
Maya-maya nakita kong naka online si Garampingat.
Nagkuwentuhan muna, tawanan sa pamamagitan ng facebook chat.
Ilang minuto pa, naisipan ko ng matulog.
Pagkahiga ko, hinablot ko ang kumot, nahiga ng patalikod sa kanya, kay Kabit.
Naglalakbay na ang diwa ko sa panaginip ng bigla akong niyapos ni kabit, hinagkan sa leeg, at pinasok ang kamay sa puwet ko nga dahan-dahan.
Hinihimas, ninanamnam, sinasalat.
"Wala akong lalaki, hindi basa iyan." sabi ko sa kanya.
Maya-maya lang binababa na niya ang aking pajama, nairita ako, antok na antok na ako pero merong binabalak ang animal.
Nararamdam ko narin ang bawat kayod ng kanyang kargada sa likuran ko, matigas, mainit, pumipitlag.
Dahil sa ako'y isang mahina lang, napatihaya niya ako, nakahubad na pala siya.
Agresibo siya, kinakagat ang leeg ko, halos mabalian ako ng tadyang dahil buong katawan niya, nakapatong sa akin.
Sa pagkakataong iyon, sinubukan niyang ipasok sa ang kanyang naghuhumindig na kargada, matigas at mainit parin.
Biglang naipasok ng walang kahabag-habag.
Bigla ko siyang naitulak, umaringkingking ako sa sakit, halos malagutan ako ng hininga.
Sinapo ko ang aking pwet, ramdam ko ang guhit ng sakit sa aking pagitan, dumilat ako ngunit parang nagdidilim ang paningin ko.
Paigtad-igtad ako sa sakit, naramdaman kong napaluha ako sa sobrang hapdi na bumalot hindi lamang sa aking pagitan ngunit sa buo kong katawan.
Napamura ako sa ginawa niya, sapu-sapo ko parin ang aking puwet, ilang minuto rin bago humupa ang hapdi.
Gusto ko na siyang tadyakan, murahin at sampalin, dahil sa sakit na ginawa niya sa akin.
Sa galit niya siguro sa akin na umalis ako at hindi umuwi ng maaga.
Pinadapa niya ako, ilang beses din niyang sinubukang ipasok, pabigla-bigla ko siyang naitutulak dahit me angking kirot parin doon sa kaloob-looban sa gitna ng aking pagitan.
Naipasok narin niya ng maayos, nakadapa parin ako, nakaangat ang kanang paa ko na nakapantay sa tiyan, parang number 4 na nakatuwad.
Swabeng-swabe ang kanyang pagsakyod, hinahalikan niya ang aking leeg, ang aking batok, mahigpit niyang hawak ang aking mga kamay.
Pabilis ng pabilis ang kanyang ginagawa, itinukod niya and dalawa niyang kamay para maisakatuparan ang matinding pag indayog ng kanyang katawan.
Napapaangat narin ang pwet ko, sukat na tinatangggap ang bawat ulos ng kanyang pagkalalaki.
Ilang minuto rin ang lumipas at nararamdaman ko na ang hapdi ng aking lungga.
Para siyang hinahabol ng sampung demonyo ng binilisan niya ang pagsakyod.
At naramdaman ko ang init ng likidong pumulandit sa kaloob-looban ko, pinagdiinan niya ng maigi, gustong ilabas lahat ng natitira sa kanyang libido.
At muli niyang idinuyan ang kanyang puwet na para bang wala ng katapusan.
Matigas parin ang kargada niya, niyakap niya ako ng mahigpit, hinalikan sa leeg, at sa huli, unti-unti na niyang inilalabas ang ulos na nakabaon sa aking likuran.
Sa isip ko, hindi ganito ang gusto kong mangyari, hinihintay ko siyang magsalita tungkol sa kalagayan namin.
Hinihintay kong bigkasin niya ang mga katagang ayaw na niya sa akin, na iiwanan na niya ako, pero simula ng dumating ako sa bahay, wala akong narinig na mga kataga.
Ngunit mga impit na ungol ang namutawi sa aming mga bibig.
Naisip ko rin, takot siyang mawalay ako sa kanya. Kaya ayaw niya ng argumento.
Iniligpit ko muna ang pinagkainan ko nong umaga.
Hindi man lang nagalaw, pati kanin at ulam, hindi rin nagalaw, at malabong nagluto dahil hindi nagalaw ang mga gulay, ibig sabihin, hindi siya kumain.
Sa sobrang galit, sa sobrang selos, kaya natiis niya ang gutom.
Nag facebook muna ako pagkatapos kong magligpit, gusto kong sumigaw ng bumungad sa akin ang mga lantang pananim sa FARMVILLE ko.
Maya-maya nakita kong naka online si Garampingat.
Nagkuwentuhan muna, tawanan sa pamamagitan ng facebook chat.
Ilang minuto pa, naisipan ko ng matulog.
Pagkahiga ko, hinablot ko ang kumot, nahiga ng patalikod sa kanya, kay Kabit.
Naglalakbay na ang diwa ko sa panaginip ng bigla akong niyapos ni kabit, hinagkan sa leeg, at pinasok ang kamay sa puwet ko nga dahan-dahan.
Hinihimas, ninanamnam, sinasalat.
"Wala akong lalaki, hindi basa iyan." sabi ko sa kanya.
Maya-maya lang binababa na niya ang aking pajama, nairita ako, antok na antok na ako pero merong binabalak ang animal.
Nararamdam ko narin ang bawat kayod ng kanyang kargada sa likuran ko, matigas, mainit, pumipitlag.
Dahil sa ako'y isang mahina lang, napatihaya niya ako, nakahubad na pala siya.
Agresibo siya, kinakagat ang leeg ko, halos mabalian ako ng tadyang dahil buong katawan niya, nakapatong sa akin.
Sa pagkakataong iyon, sinubukan niyang ipasok sa ang kanyang naghuhumindig na kargada, matigas at mainit parin.
Biglang naipasok ng walang kahabag-habag.
Bigla ko siyang naitulak, umaringkingking ako sa sakit, halos malagutan ako ng hininga.
Sinapo ko ang aking pwet, ramdam ko ang guhit ng sakit sa aking pagitan, dumilat ako ngunit parang nagdidilim ang paningin ko.
Paigtad-igtad ako sa sakit, naramdaman kong napaluha ako sa sobrang hapdi na bumalot hindi lamang sa aking pagitan ngunit sa buo kong katawan.
Napamura ako sa ginawa niya, sapu-sapo ko parin ang aking puwet, ilang minuto rin bago humupa ang hapdi.
Gusto ko na siyang tadyakan, murahin at sampalin, dahil sa sakit na ginawa niya sa akin.
Sa galit niya siguro sa akin na umalis ako at hindi umuwi ng maaga.
Pinadapa niya ako, ilang beses din niyang sinubukang ipasok, pabigla-bigla ko siyang naitutulak dahit me angking kirot parin doon sa kaloob-looban sa gitna ng aking pagitan.
Naipasok narin niya ng maayos, nakadapa parin ako, nakaangat ang kanang paa ko na nakapantay sa tiyan, parang number 4 na nakatuwad.
Swabeng-swabe ang kanyang pagsakyod, hinahalikan niya ang aking leeg, ang aking batok, mahigpit niyang hawak ang aking mga kamay.
Pabilis ng pabilis ang kanyang ginagawa, itinukod niya and dalawa niyang kamay para maisakatuparan ang matinding pag indayog ng kanyang katawan.
Napapaangat narin ang pwet ko, sukat na tinatangggap ang bawat ulos ng kanyang pagkalalaki.
Ilang minuto rin ang lumipas at nararamdaman ko na ang hapdi ng aking lungga.
Para siyang hinahabol ng sampung demonyo ng binilisan niya ang pagsakyod.
At naramdaman ko ang init ng likidong pumulandit sa kaloob-looban ko, pinagdiinan niya ng maigi, gustong ilabas lahat ng natitira sa kanyang libido.
At muli niyang idinuyan ang kanyang puwet na para bang wala ng katapusan.
Matigas parin ang kargada niya, niyakap niya ako ng mahigpit, hinalikan sa leeg, at sa huli, unti-unti na niyang inilalabas ang ulos na nakabaon sa aking likuran.
Sa isip ko, hindi ganito ang gusto kong mangyari, hinihintay ko siyang magsalita tungkol sa kalagayan namin.
Hinihintay kong bigkasin niya ang mga katagang ayaw na niya sa akin, na iiwanan na niya ako, pero simula ng dumating ako sa bahay, wala akong narinig na mga kataga.
Ngunit mga impit na ungol ang namutawi sa aming mga bibig.
Naisip ko rin, takot siyang mawalay ako sa kanya. Kaya ayaw niya ng argumento.
Tuesday, January 19, 2010
Seyer FRA
Nangyari ang pakikipagniig ko sa ibang lalaki noong nangungulila ako kay Kabit.
Isang buwan din siyang nawala at di ko kayang sa loob ng isang buwan, wala akong kasiping.
Malamig ang gabi (malakas kasi ang aircon), nag-iinit ang katawan ko at ispiritu (sa sobrang luma na ng aircon, katagalan mainit na ang buga ng hangin, kaya mainit ang pakiramdam).
Pero maliban sa nararamdaman, naaalala ko ang mga haplos ni Kabit, ang dantay ng kanyang mga dila sa aking mga labi, sa aking pisngi, at sa aking murang katawan.
Hindi ako mapakali, naghahanap ang aking katawan, ang aking isipan.
Sa tulong narin ng kaibigan ko na itago natin sa pangalang Garampingat.
Meron siyang ipinakilala, sulit daw ako dito.
Sa madaling salita, niyaya ko siya sa aking munting kwarto.
Kilala ko na siya noon pa, at narinig ko narin na malaki nga raw talaga ang kanyang nota.
Napatunayan ko naman, malaki mahaba, kulay tsokolate. hahahahahaha
Nahirapan akong patigasin, siguro may pag-aalinlangan dahil pagpasok niya ng bahay, merong mga tao sa labas, at iniisip niya na nakita siya nito.
Ilang minuto na akong nakasubo sa kanya, hinahagod ang bawat dulo ng kanyang dakong nota.
Nakahiga siya, umuungol sa bawat diin ng aking ngala-ngala.
Pabilis ng pabilis, napapagod na ako.
At sa tuwing titigil ako, kumukupas din ang tigas ng kanyang nota.
Unti- unting lumulupaypay.
Naisip namin na sa couch gawin.
Naupo siya sa couch habang nakaluhod ako sa kanya at ninanamnam ang kanyang pagkalalaki.
Hindi ko tinitigilan baka biglang maglantang gulay na naman.
Nanonood siya ng tv, M2M ang pinapanood namin, curious lang daw siya kung ano ang ginagawa nila.
E anu pa nga ba ang ginagawa namin? M2M rin nman diba?
Nacurious tuloy ako sa kanya, biglang nagtaas tuloy ang aking eyebrow sa left.
At sa pagkakataong iyon, hindi na siya nag-atubiling patuwarin ako.
Ilang gramo din ng lotion ang ipinahid niya sa kanyang dakota nota at dahan-dahan niyang ipinasok.
Nahirapan siya, samantalang nangangalay na tuhod ko sa katutuwad.
Sa bawat pagpupumilit niyang ipasok ng buo, bigla itong nanlalambot.
Ilang beses ng ganun, hanggang sa maipasok niya, pero kalahati lang yata.
Hindi ko naramdaman ang sarap ng kanyang pag-ayuda.
Hindi ko naramdaman ang haba ng kanyang tabak na bumibiyak sa aking pagkabading.
Unsuccessful.. not contented... unhappy.
Iyon ang naramdaman ko sa panahong iyon.
Minabuti naming tapusin na ang sandaling iyon.
Umupo siya sa couch, habang sinasalsal niya, sinisipsip ko ang kanyang nipples.
Napansin ko, parang totoy ang dibdib niya, naitanong ko tuloy kung ilang taon na siya. Bente uno daw.
Naramdaman ko ng malapit na siyang labasan, umaangat ang kanyang puwet, mas lalo ko namang ginalingan ang pagsipsip ng kanyang nipples.
Manaka-nakang bumababa at dinidilaan ko ang kanyang singit, bayag at pusod.
Hanggang sa pumulandit ang kariktan ng kanyang pagnanasa.
Marami, matagal maubos.
Pero napagkasunduan namin na ulitin muli, iyong walang pag-aalinlangan, walang iniisip.
Kundi ang aming pagniniig lamang.
Isang buwan din siyang nawala at di ko kayang sa loob ng isang buwan, wala akong kasiping.
Malamig ang gabi (malakas kasi ang aircon), nag-iinit ang katawan ko at ispiritu (sa sobrang luma na ng aircon, katagalan mainit na ang buga ng hangin, kaya mainit ang pakiramdam).
Pero maliban sa nararamdaman, naaalala ko ang mga haplos ni Kabit, ang dantay ng kanyang mga dila sa aking mga labi, sa aking pisngi, at sa aking murang katawan.
Hindi ako mapakali, naghahanap ang aking katawan, ang aking isipan.
Sa tulong narin ng kaibigan ko na itago natin sa pangalang Garampingat.
Meron siyang ipinakilala, sulit daw ako dito.
Sa madaling salita, niyaya ko siya sa aking munting kwarto.
Kilala ko na siya noon pa, at narinig ko narin na malaki nga raw talaga ang kanyang nota.
Napatunayan ko naman, malaki mahaba, kulay tsokolate. hahahahahaha
Nahirapan akong patigasin, siguro may pag-aalinlangan dahil pagpasok niya ng bahay, merong mga tao sa labas, at iniisip niya na nakita siya nito.
Ilang minuto na akong nakasubo sa kanya, hinahagod ang bawat dulo ng kanyang dakong nota.
Nakahiga siya, umuungol sa bawat diin ng aking ngala-ngala.
Pabilis ng pabilis, napapagod na ako.
At sa tuwing titigil ako, kumukupas din ang tigas ng kanyang nota.
Unti- unting lumulupaypay.
Naisip namin na sa couch gawin.
Naupo siya sa couch habang nakaluhod ako sa kanya at ninanamnam ang kanyang pagkalalaki.
Hindi ko tinitigilan baka biglang maglantang gulay na naman.
Nanonood siya ng tv, M2M ang pinapanood namin, curious lang daw siya kung ano ang ginagawa nila.
E anu pa nga ba ang ginagawa namin? M2M rin nman diba?
Nacurious tuloy ako sa kanya, biglang nagtaas tuloy ang aking eyebrow sa left.
At sa pagkakataong iyon, hindi na siya nag-atubiling patuwarin ako.
Ilang gramo din ng lotion ang ipinahid niya sa kanyang dakota nota at dahan-dahan niyang ipinasok.
Nahirapan siya, samantalang nangangalay na tuhod ko sa katutuwad.
Sa bawat pagpupumilit niyang ipasok ng buo, bigla itong nanlalambot.
Ilang beses ng ganun, hanggang sa maipasok niya, pero kalahati lang yata.
Hindi ko naramdaman ang sarap ng kanyang pag-ayuda.
Hindi ko naramdaman ang haba ng kanyang tabak na bumibiyak sa aking pagkabading.
Unsuccessful.. not contented... unhappy.
Iyon ang naramdaman ko sa panahong iyon.
Minabuti naming tapusin na ang sandaling iyon.
Umupo siya sa couch, habang sinasalsal niya, sinisipsip ko ang kanyang nipples.
Napansin ko, parang totoy ang dibdib niya, naitanong ko tuloy kung ilang taon na siya. Bente uno daw.
Naramdaman ko ng malapit na siyang labasan, umaangat ang kanyang puwet, mas lalo ko namang ginalingan ang pagsipsip ng kanyang nipples.
Manaka-nakang bumababa at dinidilaan ko ang kanyang singit, bayag at pusod.
Hanggang sa pumulandit ang kariktan ng kanyang pagnanasa.
Marami, matagal maubos.
Pero napagkasunduan namin na ulitin muli, iyong walang pag-aalinlangan, walang iniisip.
Kundi ang aming pagniniig lamang.
Thursday, January 14, 2010
Credit Card Story
"We regret to inform you that credit facility on your credit card ending 00xx has been withdrawn. Please pay your total dues immediately. For info call 06 507xxxx. T&C apply."
Iyan ang unang text message na narecieved ko around 11:46:57 am ng 11.Jan.2010.
Nawendang ako bigla.
Kababayad ko lang before due date, bakit kinansela ng mga animal? At bakit Sharjah ang local number at hindi Abu Dhabi or Dubai which is the main offices?
Tinawagan ko kaagad ang numerong binanggit. Walang sumasagot.
Tinawagan ko na ang call center ng banko, apat na beses ko ring narinig ang "your calls are very important to us... blah blah blah." bago dinampot ng call center agent.
Maraming pasakalye, halos hindi kami magkaintindihan ng conong call center agent na Indiana...
Ilang beses din akong ini-on hold.
Imbyernis na ako, naiirita, naninigas na panga ko, nagpipingkian na mga braces ko sa ngipin.
Ang isinisigaw ng isip ko, "bakittttttttt???? bakit nila kakanselahin ang credit card koooooo???? Ngayon pang kailangan ko ng pera."
After 20 minutes of waiting, exchanging words, and "come again?" at "I'm sorry?", dahil sa hindi ko maintindihan ang sinasabi niya, ito ang huling extreme and hard words na naisadila ko.
"OK, fine, I don't care why the bank cancelled by credit card, I used to pay before due date, I want to know how much would be my monthly payments, and don't ask me to settle the whole amount, I cannot afford to pay right now, OK????"
"Thank you very much."
Dagdag pa ng call center agent, "anything else I can help you, madame?"
Mas lalong nag-init ang ulo ko, namula ang pisngi ko, humigpit ang pagkakahawak ko sa receiver, mang-asar ba?
And the worse, hindi ko magamit ang credit card na iyon sa ibang Cash Withdrawal machine unless sa sarili nilang banko, di ko magamit sa supermarket and malls kasi card error ang lumalabas.
Mga hunghang sila, e-terminate nila kung gusto nila, meron pa akong isa.
On the other hand, (biglang naging mahinahon), maganda na rin iyon para mabawasan na ang utang ko sa taong 2010.
Iyan ang unang text message na narecieved ko around 11:46:57 am ng 11.Jan.2010.
Nawendang ako bigla.
Kababayad ko lang before due date, bakit kinansela ng mga animal? At bakit Sharjah ang local number at hindi Abu Dhabi or Dubai which is the main offices?
Tinawagan ko kaagad ang numerong binanggit. Walang sumasagot.
Tinawagan ko na ang call center ng banko, apat na beses ko ring narinig ang "your calls are very important to us... blah blah blah." bago dinampot ng call center agent.
Maraming pasakalye, halos hindi kami magkaintindihan ng conong call center agent na Indiana...
Ilang beses din akong ini-on hold.
Imbyernis na ako, naiirita, naninigas na panga ko, nagpipingkian na mga braces ko sa ngipin.
Ang isinisigaw ng isip ko, "bakittttttttt???? bakit nila kakanselahin ang credit card koooooo???? Ngayon pang kailangan ko ng pera."
After 20 minutes of waiting, exchanging words, and "come again?" at "I'm sorry?", dahil sa hindi ko maintindihan ang sinasabi niya, ito ang huling extreme and hard words na naisadila ko.
"OK, fine, I don't care why the bank cancelled by credit card, I used to pay before due date, I want to know how much would be my monthly payments, and don't ask me to settle the whole amount, I cannot afford to pay right now, OK????"
"Thank you very much."
Dagdag pa ng call center agent, "anything else I can help you, madame?"
Mas lalong nag-init ang ulo ko, namula ang pisngi ko, humigpit ang pagkakahawak ko sa receiver, mang-asar ba?
And the worse, hindi ko magamit ang credit card na iyon sa ibang Cash Withdrawal machine unless sa sarili nilang banko, di ko magamit sa supermarket and malls kasi card error ang lumalabas.
Mga hunghang sila, e-terminate nila kung gusto nila, meron pa akong isa.
On the other hand, (biglang naging mahinahon), maganda na rin iyon para mabawasan na ang utang ko sa taong 2010.
Subscribe to:
Posts (Atom)